Józef Sidor (kapitan)

W tym artykule zagłębimy się w Józef Sidor (kapitan), temat, który ostatnio przykuł uwagę wielu osób. Aby zapewnić kompleksowy obraz tego problemu, zbadamy różne aspekty związane ze Józef Sidor (kapitan), od jego pochodzenia po obecne implikacje. Podczas podróży, podczas której przeanalizujemy różne aspekty tej tematyki, zamierzamy zaoferować szczegółowe spojrzenie, które pozwoli naszym czytelnikom zrozumieć w szeroki i kompletny sposób znaczenie i wpływ, jaki Józef Sidor (kapitan) ma na współczesne społeczeństwo. Prezentując dane, opinie ekspertów i referencje, staramy się zapewnić wzbogacającą wizję, która zachęca do refleksji i debaty na temat Józef Sidor (kapitan).

Józef Sidor
Ilustracja
kapitan pilot kapitan pilot
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1896
Przedmieście Góry

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

do 1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

I Korpus Polski
Lotnictwo Wojska Polskiego

Jednostki

75 pułk piechoty
3 pułk lotniczy
4 pułk lotniczy
Wyższa Szkoła Pilotów
Oddział Służby Lotnictwa
batalion lotnictwa

Stanowiska

dowódca eskadry
dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Medal Niepodległości

Józef Sidor (ur. 9 kwietnia 1895 w Przedmieściach Góry, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan lotnictwa Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w Przedmieściach Góry (ówczesny powiat krasnostawski, obecnie sołectwo Krasnegostawu), w rodzinie Jana i Katarzyny z Bojarskich. Podczas I wojny światowej był żołnierzem I Korpusu Polskiego w Rosji. Po zakończeniu wojny wstąpił do Wojska Polskiego. Wziął udział w walkach podczas wojny polsko-bolszewickiej w szeregach 75 pułku piechoty. W 1922 ukończył Niższą i Wyższą Szkołę Lotniczą w Bydgoszczy. Został awansowany na stopień porucznika w korpusie oficerów aeronautycznych ze starszeństwem z dneim 1 czerwca 1919[1], a następnie na stopień kapitana ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923[2]. Jako oficer nadetatowy 3 pułku lotniczego w 1923, 1924 służył w Wyższej Szkole Pilotów w Grudziądzu., w tym w 1923 pełnił funkcję oficera ordynansowego[3][4]. Służył także w 4 pułku lotniczym, Wyższej Szkole Pilotów w Poznaniu. W 1928 był oficerem Oddziału Służby Lotnictwa Poznaniu[5]. W 1928 był przydzielony do Batalionu Lotnictwa, gdzie służył w kolejnych latach[6]. Pracował na stanowiskach dowódcy eskadry, dowódcy kompanii. W 1933 został przeniesiony w stan spoczynku.

Jego żoną była Zofia, z domu Wroniecka, z którą miał córkę Hannę.

Po wybuchu II wojny światowej 1939, w okresie kampanii wrześniowej był dowódcą rzutu kołowego Bazy Lotniczej Nr 3 (dołączyła do niego m.in. ppor. pilot Janina Lewandowska). Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939, został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji prowadzonych przez Niemców[7]. 17 kwietnia 1943 Niemcy wysłali do Katynia grupę polskich oficerów, przetrzymywanych wówczas w oflagach. Wśród nich był podporucznik pilot, który znał kpt. Sidora i rozpoznał w masowych grobach w Katyniu autentyczny dokument przy jego zwłokach[8]. Było to pismo odmowne wobec wniosku kpt. Sidora o reaktywację wydane w imieniu dowódcy 3 pułku lotniczego, podpisane w zastępstwie przez mjr. Mateusza Iżyckiego (we wcześniejszych latach ww. podporucznik wiedział o staraniach kpt. Sidora celem przywrócenia do służby).

Upamiętnienie

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia majora[9]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[10].

W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia” Józefowi Sidorowi poświęcono Dąb Pamięci w Krasnymstawie[11].

Odznaczenia

25 czerwca 1938 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości ponownie rozpatrzył wniosek, lecz „Krzyża Niepodległości nie przyznano”[13].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 945.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 864.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 932, 1528.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 853, 1388.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 539, 550.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 230, 746.
  7. ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 146. ISBN 83-7001-294-9.
  8. ↑ Zbrodnia katyńska w świetle dokumentów. Londyn: Gryf, 1982, s. 197.
  9. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  10. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. .
  11. ↑ Bohaterowie. katyn-pamietam.pl. . .
  12. ↑ M.P. z 1933 r. nr 131, poz. 172.
  13. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. ..

Bibliografia