Józef Zawadzki (porucznik)

W dzisiejszym świecie Józef Zawadzki (porucznik) to temat, który zyskał duże znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Od polityki po naukę, poprzez kulturę i technologię, Józef Zawadzki (porucznik) wywołał ogromne zainteresowanie i debatę wśród ekspertów i obywateli. Jej wpływ był odczuwalny w codziennym życiu ludzi, budząc zarówno podziw, jak i kontrowersje. W tym artykule szczegółowo i obiektywnie przeanalizujemy najważniejsze aspekty Józef Zawadzki (porucznik), aby zapewnić globalną i wszechstronną wizję tego tematu, który dziś tak bardzo naznaczył.

Józef Zawadzki
Ilustracja
porucznik porucznik
Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1898
Dyneburg

Data i miejsce śmierci

kwiecień 1940
Katyń

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

53 Brygada Artylerii Polowej
5l pułk piechoty

Stanowiska

dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie)
Multimedia w Wikimedia Commons

Józef Zawadzki (ur. 24 listopada 1898 w Dyneburgu, zm. w kwietniu 1940 w Katyniu) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Antoniego i Barbary z domu Tarwid. Uczeń szkoły realnej. Od maja 1915 jako ochotnik wstąpił w szeregi armii rosyjskiej i przydzielony do 2 baterii 53 Brygady Artylerii Polowej w składzie której walczył na Froncie Zachodnim. W Kazaniu ukończył Oficerską Szkołę Piechoty otrzymując stopień chorążego. 10 stycznia 1917 został awansowany na stopień podporucznika.

Do Polski powrócił 10 września 1919, a w październiku wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego w którym otrzymał przydział do 51 pułku piechoty na stanowisko dowódcy kompanii. Uczestniczył w bitwach podczas wojny polsko-bolszewickiej. Duże zasługi odniósł w dniu 11 kwietnia 1920 podczas walki pod Wacławką, kiedy na czele dowodzonej przez siebie kompanii zdobył wieś, a następnie ruszył za wycofującym się nieprzyjacielem. Za ten czyn odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. W rezerwie od 26 października 1925. W cywilu pracował w Warszawie na stanowisku urzędnika w Dyrekcji Monopolu Tytoniowego, a później przeniósł się do Białegostoku, gdzie pracował w Urzędzie Okręgowym. Od 1938 w powiecie augustowskim był pracownikiem Lasów Państwowych. Walczył w kampanii wrześniowej podczas której w niewyjaśnionych okolicznościach sowieci wzięli go do niewoli i zamordowali w Katyniu. Pozostawił żonę.

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Polak (red.) 1993 ↓, s. 241.
  2. ↑ Weber 1928 ↓, s. 38.

Bibliografia