Józefa Ledóchowska

W dzisiejszym artykule chcemy poznać fascynujący świat Józefa Ledóchowska. Od momentu pojawienia się do wpływu na obecne społeczeństwo, Józefa Ledóchowska był przedmiotem zainteresowania i debaty w różnych obszarach. W tym artykule przeanalizujemy jego ewolucję w czasie, a także jego liczne aspekty i wpływ na różne aspekty życia. Ponadto przeanalizujemy jego znaczenie w obecnym kontekście i jego potencjał na przyszłość. Józefa Ledóchowska to fascynujący temat, który nigdy nie przestaje nas zaskakiwać, a dzięki temu artykułowi mamy nadzieję rzucić nowe światło na jego znaczenie i znaczenie w naszym życiu.

Józefa Ledóchowska
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 marca 1781
Lwów

Data i miejsce śmierci

14 marca 1849
Warszawa

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Stanisław Ledóchowski

Lata aktywności

1792–1834

Multimedia w Wikimedia Commons
Ledóchowska pędzla Rafała Hadziewicza, ok. 1829, olej na płótnie
Ledóchowska wg Jana Ligbera, miedzioryt punktowany

Józefa Wiktoria Franciszka z Truskolaskich Ledóchowska (ur. 5 marca 1781 we Lwowie, zm. 14 marca 1849 w Warszawie) – aktorka, córka Tomasza Truskolaskiego i Agnieszki Truskolaskiej z Marunowskich.

Do 1801 występowała pod nazwiskiem panieńskim. Debiutowała jako dziecko, w Teatrze Narodowym w Warszawie 3 czerwca 1792 w roli Eugenii w sztuce Żona zazdrosna Pierra Jeana Desforgesa(inne języki)[1]. W latach 1796 do 1797 występowała w warszawskiej antrepryzie swego ojca, a po jego śmierci, od 1798 w antrepryzie matki.

W 1799 przeszła wraz z matką do zespołu Wojciecha Bogusławskiego, gdzie debiutowała w roli tytułowej w tragedii Inez de Castro. W 1801 wyszła za mąż za Stanisława Ledóchowskiego i opuściła scenę. Małżeństwo przetrwało około roku. Na scenę wróciła w 1805 w roli Galatei (Pigmalion i Galatea). W latach 1810–1813 grała m.in. Barbarę (Barbara Radziwiłłówna Franciszka Wężyka), Helenę (Gliński), Heligundę (Heligunga), Aldonę (Mendog). Role te przyniosły jej miano pierwszej aktorki narodowej. Nazwano ją chlubą sceny polskiej. Wielki sukces odniosła też w roli Lady Makbet (Makbet). Kreacja ta przeszła do historii polskiej sztuki aktorskiej[2]. W latach 1823–1824 była u szczytu sławy. W następnych latach grając w teatrach Warszawy, Poznania, Wilna, Płocka i Kalisza utwierdzała swoją sławę pierwszej aktorki polskiej.

Zwolniona z teatru w 1834 przeszła na emeryturę.

Przypisy

  1. ↑ Bożena Frankowska, Encyklopedia teatru polskiego, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, ISBN 978-83-01-14030-4 .
  2. ↑ Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965. Warszawa: PWN, 1973, s. 905.

Bibliografia

Linki zewnętrzne