Języki dajskie

W tym artykule będziemy badać i analizować wpływ Języki dajskie na różne aspekty społeczeństwa. Języki dajskie jest od dawna tematem debat i kontrowersji, a jego wpływ rozciąga się na wiele dziedzin, od polityki i ekonomii po kulturę i rozrywkę. Na następnych kilku stronach sprawdzimy, jak Języki dajskie ukształtował i zmienił otaczający nas świat, a także jakie może mieć to konsekwencje w przyszłości. Od powstania do obecnej ewolucji, Języki dajskie pozostawił głęboki ślad w historii. Jesteśmy podekscytowani możliwością zagłębienia się w ten temat i odkrycia wszystkich aspektów, jakie ma do zaoferowania Języki dajskie.

Wikipedia:Weryfikowalność
Ten artykuł od 2014-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji: doprecyzuj.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Języki dajskie
Obszar

południowo-wschodnia Azja, południowe Chiny

Użytkownicy

ok. 93 miliony (przypuszczenia)

Występowanie
Ilustracja
Zasięg geograficzny języków dajskich
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode.

Języki dajskie, taj-kadaj, kadaj lub kra-daj – rodzina językowa obejmująca szereg języków używanych w południowo-wschodniej Azji i południowych Chinach[1].

Pochodzenie i pokrewieństwo

Dawniej wliczano je do języków sino-tybetańskich[2], lecz obecnie przyjmuje się, że stanowią odrębną rodzinę. Czasem sugeruje się związki z językami austronezyjskimi, łącząc je w ramach rodziny zwanej austro-tajską albo nawet większej, nadrodziny austryckiej.

Roger Blench wysunął hipotezę, że jeśli istnieje jakieś austro-dajskie pokrewieństwo, jest rzeczą mało prawdopodobną, aby miało charakter siostrzeństwa, jak tradycyjnie postulowano, a raczej, że języki kadaiskie mogą być częścią austronezyjskich, których użytkownicy przenieśli się z Filipin na Hajnan, a stamtąd rozprzestrzenili się na terytorium dzisiejszych Chin, gdzie daicka część języków kadaiskich uległa „radykalnej restrukturyzacji” pod wpływem języków hmong-mien i chińskiego.

Podobną hipotezę, którą mogą poprzeć badania genetyczne, wysunął Laurent Sagart[3]. Przypuszcza on, że język pradajski był w istocie wczesnym językiem austronezyjskim, którego użytkownicy, już po osiedleniu się pra-austronezyjczyków czy raczej mieszkańców wybrzeża wschodnich Chin na wyspie Tajwan i rozwoju języka praaustronezyjskiego, tysiące lat temu przewędrowali znów z północno-wschodniego Tajwanu na południowo-wschodnie wybrzeże Chin.

Wyraźne podobieństwa w słownictwie dajskim i austronezyjskim mogłyby być więc wyjaśnione jako współdziedziczony słownik albo jako prehistoryczne zapożyczenia z hipotetycznego i nieznanego (choć możliwe, że związanego z pramalajsko-polinezyjskim) języka austronezyjskiego.

Sagart zasugerował również bardzo dalekie związki języków austronezyjskich (do których zaliczał pradajski) z sino-tybetańskimi, które miałyby sięgać swymi korzeniami neolitycznych wspólnot nadbrzeżnych regionów północnych i wschodnich Chin.

Różnorodność języków tai-kadai w południowo-wschodnich Chinach wskazuje, iż właśnie stamtąd pochodzą. Ludy posługujące się językami tajskimi zawędrowały do południowo-wschodniej Azji, zakładając na terytorium zajmowanym niegdyś przez grupy posługujące się językami austroazjatyckimi, zręby państw: tajskiego i laotańskiego.

Klasyfikacja

Poniższa systematyka jest autorstwa Edmondsona i Solnita (z 1997). Nie ma jednak zgody co do jej ostatecznego kształtu. Ogólnie przyjęta systematyka jest użyta przez Ethnologue[4].

Przypisy

  1. ↑ Anthony Van Nostrand Diller, Jerold A. Edmondson, Yongxian Luo, Tai-Kadai languages, Routledge language family series, London: Routledge, 2008, ISBN 978-0-7007-1457-5 .
  2. ↑ Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 66–68, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
  3. ↑ Sagart, L. 2004. The higher phylogeny of Austronesian and the position of Tai-Kadai. Oceanic Linguistics 43.411-440.
  4. ↑ Gordon, Raymond G., Jr. (ed.), 2005. Ethnologue: Languages of the World, Fifteenth edition. Dallas, Tex.: SIL International.

Bibliografia