W następnym artykule szczegółowo zbadamy temat Ja gorę!, odnosząc się do jego implikacji, cech i znaczenia w dzisiejszym społeczeństwie. Przeanalizujemy różne perspektywy i opinie ekspertów w tej dziedzinie, a także studia przypadków i konkretne przykłady, które pomogą lepiej zrozumieć wagę tego tematu. Dodatkowo zajmiemy się możliwymi przyszłymi trendami związanymi z Ja gorę! i jego wpływem w różnych obszarach. Idąc tym tropem, postaramy się zapewnić kompleksowy przegląd Ja gorę! i zaoferować naszym czytelnikom szerokie zrozumienie tego fascynującego tematu.
Gatunek |
komedia, fantastyka |
---|---|
Data premiery |
21 stycznia 1968 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
27 minut |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Janusz Majewski |
Muzyka | |
Zdjęcia |
Ja gorę! – polski film z 1967 w reżyserii Janusza Majewskiego zrealizowany jako jeden z krótkometrażowych filmów z telewizyjnej serii "Opowieści niezwykłe". Film jest swobodną adaptacją opowiadania grozy autorstwa Henryka Rzewuskiego pod tym samym tytułem, jednak w przeciwieństwie do literackiego pierwowzoru jest raczej parodią popularnych motywów występujących w literaturze i filmach grozy.
Akcja na początku filmu toczy się w czasach współczesnych. Pogrążonego w pracy Autora odwiedza duch szlachcica Pogorzelskiego. Opowiada mu historię swojego życia. Wraz z jego opowieścią przenosimy się do XVIII wieku. Pogorzelski za udział w konfederacji barskiej zostaje pozbawiony majątku. W trudnej sytuacji wspomaga go książę biskup, który nadaje mu posadę administratora w swoich dobrach w Samsonowie. Z polecenie biskupa szlachcic ma odnowić zrujnowany zamek położony w tejże miejscowości. Okazuje się jednak, że zamek nawiedza duch przebywającego w piekle dawnego właściciela, niejakiego Zatorskiego, który wciąż powtarza kwestię: „ja gorę” (czyli ja płonę).