W dzisiejszym świecie Jacek Trznadel to bardzo istotny temat, który przykuł uwagę naukowców, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa. Od samego początku Jacek Trznadel odegrał kluczową rolę w społeczeństwie, wywołując debaty, kontrowersje i znaczące zmiany w różnych obszarach. Na przestrzeni historii Jacek Trznadel ewoluował i dostosowywał się do przemian współczesnego świata, wpływając na sposób, w jaki ludzie wchodzą w interakcje, myślą i działają. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Jacek Trznadel, analizując jego wpływ dzisiaj i zastanawiając się nad jego znaczeniem w przyszłości.
Data i miejsce urodzenia |
10 czerwca 1930 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
23 stycznia 2022 |
Narodowość |
polska |
Alma Mater |
Uniwersytet Wrocławski, Uniwersytet Jagielloński, Uniwersytet Warszawski |
Dziedzina sztuki | |
Ważne dzieła | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Jacek Jan Trznadel (ur. 10 czerwca 1930 w Olkuszu, zm. 23 stycznia 2022 w Warszawie) – polski pisarz, poeta, tłumacz, krytyk literacki i publicysta, profesor nauk humanistycznych.
Był synem Edwarda Trznadla, urzędnika administracji państwowej (starosty powiatu zawierciańskiego) i Ireny Trznadlowej z domu Kapel, nauczycielki. W 1948 wstąpił do Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego, która została wcielona do Związku Młodzieży Polskiej. Z ZMP odszedł w 1949. W tym samym roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim. Następnie studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim i Uniwersytecie Warszawskim. W 1964 uzyskał stopień doktora, w 1976 habilitował się, a w 1992 uzyskał tytuł profesora. W 1952 został pracownikiem Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk.
Od 1956 do 1970 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1975 podpisał List 59. Od jesieni 1978 do 1983 pełnił funkcję dyrektora sekcji polskiej i profesora literatury polskiej Uniwersytetu paryskiej Sorbony[1]. Współpracował z paryską "Kulturą".
W 1989 był jednym z współzałożycieli Niezależnego Komitetu Historycznego Badania Zbrodni Katyńskiej[2], a w 1990 jednym z inicjatorów powołania Polskiej Fundacji Katyńskiej (członek Rady).
Najbardziej znaną publikacją Trznadla jest Hańba domowa – zbiór wywiadów z pisarzami tworzącymi w okresie polskiego stalinizmu. Książka i jej fragmenty zostały również wydane w języku francuskim, angielskim i duńskim.
W 1994 wydał tom szkiców historycznych poświęconych sprawie Katynia Powrót rozstrzelanej armii, a także zbiór esejów literackich z literatury polskiej i francuskiej oraz przekładów Ocalenie tragizmu. Rok później wydał zbiór opowiadań katyńskich Z popiołu czy wstaniesz?, za który w 1999 otrzymał nagrodę im. Leszka Proroka. W 1997 roku w opracowaniu redakcyjnym Jacka Trznadla ukazało się pierwsze polskie wydanie książki Katyń. Zbrodnia bez sądu i kary autorstwa Józefa Mackiewicza. W 1998 opracował i wydał po raz pierwszy Zdziczenie obyczajów pośmiertnych Bolesława Leśmiana. Opublikował też kilka zbiorów poezji.
Zaangażował się politycznie – w 1994 był członkiem komisji opracowującej projekt konstytucji RP z ramienia Solidarności, a w 1995 był przewodniczącym komitetu wyborczego Jana Olszewskiego w wyborach prezydenckich. W 1997 otrzymał Nagrodę im. Jerzego Łojka, Instytutu Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku, za „walkę z fałszem i zdradą w życiu narodowym”[3].
Od 2002 był członkiem jury przyznającego Nagrodę im. Józefa Mackiewicza.
W 2010 roku w liście otwartym do premiera RP Donalda Tuska zwrócił się o powołanie międzynarodowej komisji technicznej dla zbadania przyczyn katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku[4]. W 2011 roku opublikował książkę Wokół zamachu smoleńskiego.
W 2016 otrzymał Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[5]. W 2020 został odznaczony przez Prezydenta Polski, Andrzeja Dudę Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[6].
Zmarł 23 stycznia 2022 w Warszawie[7][5].
Eseistyka
Zbiory poezji