Jakobini polscy

Dziś wkraczamy w ekscytujący świat Jakobini polscy. W całej historii Jakobini polscy był przedmiotem badań, podziwu i kontrowersji. Od samego początku budził ciekawość najbardziej niespokojnych umysłów, które starały się rozwikłać jego tajemnice i zrozumieć jego wpływ na społeczeństwo. W tym artykule proponujemy zbadanie różnych aspektów związanych z Jakobini polscy, od jego pochodzenia po dzisiejsze znaczenie. Zagłębimy się w jego korzenie, przeanalizujemy jego różne aspekty i zastanowimy się nad jego wpływem na rozwój człowieka. Jakobini polscy to fascynujący temat, który zasługuje na eksplorację z wielu perspektyw, a naszym pragnieniem jest przedstawienie wyczerpującej analizy, która przyczyni się do wzbogacenia wiedzy na ten temat.

Tablica upamiętniająca jakobinów polskich na pałacu Ministra Skarbu w Warszawie

Jakobini polscy, hugoniści (właściwie Zgromadzenie Obywateli Ofiarujących Pomoc i Posługę Magistraturom Narodowym w celu Dobra Ojczyzny) – nazwa radykalnej grupy zwolenników rewolucyjnych przemian społecznych i ustrojowych w latach 1793–1796, skrzydła Stronnictwa Patriotycznego domagającej się przyznania pełni praw mieszczanom, zniesienia poddaństwa chłopów i likwidacji pańszczyzny a w czasie insurekcji kościuszkowskiej utworzenia republiki i ukarania zdrajców narodu.

Wywodzili się z Kuźnicy Kołłątajowskiej, więc za swego przywódcę uważali Hugona Kołłątaja. Jakobini polscy to pejoratywna nazwa nadana im przez zwolenników konfederacji targowickiej. Jakobini polscy odegrali znaczną rolę w przygotowaniu i przeprowadzeniu insurekcji warszawskiej (17–18 kwietnia 1794) i insurekcji wileńskiej (22–23 kwietnia 1794) podczas insurekcji kościuszkowskiej. Wzorowali się na jakobinach francuskich. Dążyli do likwidacji monarchii, zniesienia pańszczyzny i poddaństwa chłopów, zrównania stanów, a także ograniczenia przywilejów Kościoła. Przyczynili się do rozruchów w Warszawie 9 maja i 28 czerwca 1794, w wyniku których doszło do samosądów na targowiczanach. Po tych wydarzeniach Tadeusz Kościuszko rozwiązał klub. Reaktywowani pod nazwą Zgromadzenie dla Utrzymania Rewolucji i Aktu Krakowskiego. Po 1798 związani z Towarzystwem Republikanów Polskich i Deputacją Polską. Część z nich zajmowała stanowiska we władzach Księstwa Warszawskiego. Działalność jakobinów na krótko odżyła podczas powstania listopadowego (Towarzystwo Patriotyczne).

Główni działacze

Przypisy

  1. ↑ Tadeusz Łepkowski: Słownik historii Polski. Warszawa 1973, s. 142.
  2. ↑ jakobini polscy, Józef Czyżewski (red.), Słownik historii Polski, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, 1973, s. 142, 143.