Jakub Natanson

W tym artykule przeanalizujemy wpływ, jaki Jakub Natanson wywarł na różne aspekty społeczeństwa. Od czasu pojawienia się Jakub Natanson wywołał duże zainteresowanie i debatę w różnych obszarach, dlatego ważne jest zbadanie jego wpływu na kulturę, gospodarkę, politykę i inne istotne aspekty. W tym artykule przeanalizujemy, jak Jakub Natanson zmienił sposób, w jaki ludzie wchodzą w interakcje, zmienił dynamikę w niektórych branżach i spowodował znaczące zmiany w zbiorowym sposobie myślenia. Poprzez wszechstronną analizę postaramy się lepiej zrozumieć globalny wpływ Jakub Natanson i jego rolę w ewolucji współczesnego społeczeństwa.

Jakub Natanson
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 sierpnia 1832
Warszawa

Data i miejsce śmierci

14 września 1884
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz żydowski przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 20, ulica 4)[1][2].

Zawód, zajęcie

chemik i finansista

Multimedia w Wikimedia Commons
Jakub Natanson, 1861 r.
Grób Jakuba Natansona w kwaterze rodzinnej na cmentarzu żydowskim w Warszawie (środkowy w pierwszym rzędzie)

Jakub Natanson (ur. 20 sierpnia 1832 w Warszawie, zm. 14 września 1884 tamże) – polski chemik i finansista żydowskiego pochodzenia. Jeden z założycieli Kasy im. J. Mianowskiego, wolnomularz[3] W 1855 jako pierwszy chemik zsyntetyzował fuksynę[4].

Był jednym z dwanaściorga dzieci małżeństwa Samuela Natansona i Leokadii z domu Weinreb. Samuel Natanson – kupiec bławatny, fabrykant i bankier dbał o wykształcenie synów, wychowywano ich w poszanowaniu tradycji polskiej i żydowskiej.

Do szkoły uczęszczał w Radomiu i w Warszawie, gdzie ukończył Gimnazjum Realne w 1852 wyróżniony srebrnym medalem.

  • 1852–1856 studiował chemię na uniwersytecie w Dorpacie (dziś Tartu, środkowa Estonia).
  • 1858–1862 doskonalenie zawodowe w laboratoriach znanych chemików w Niemczech, Francji i Anglii, następnie objął Katedrę Chemii w Szkole Głównej Warszawskiej.
  • 1866 zrezygnował ze stanowiska w Szkole Głównej i podjął działalność gospodarczą, jednocześnie inicjując i uczestnicząc w przedsięwzięciach społecznych, charytatywnych i oświatowych.

Działalność naukowa

W latach 1857–1858 wydał w Warszawie podręcznik Krótki rys chemij organicznej, ze szczególnym względem na rolnictwo, technologię i medycynę (część I i II[5][6]), nakładem wydawnictwa brata Henryka. W tym podręczniku zastosował ulepszone słownictwo chemiczne. W następnych latach aż do roku 1874 opublikował kilka prac z dziedziny chemii. W 1875 wraz z bratem Ludwikiem oraz księciem Janem Tadeuszem Lubomirskim i Józefem Zamoyskim założył Muzeum Przemysłu i Rolnictwa.

Działalność gospodarcza

Od 1866 J. Natanson działał jako finansista i przemysłowiec. Wraz z bratem Henrykiem kierował domem bankowym założonym przez ich ojca. W 1870 roku założył, wspólnie z głównym udziałowcem Leopoldem Kronenbergiem i swym bratem Henrykiem, największy wówczas w kraju Bank Handlowy w Warszawie istniejący do dzisiaj. W 1871 był współzałożycielem Towarzystwa Osad Rolnych i Przytułków Rzemieślniczych oraz członkiem jego komitetu.

Od 1871 był udziałowcem w przedsiębiorstwach wydobycia węgla położonych w okolicach Sosnowca, gdzie spółka władała licznymi kopalniami węgla kamiennego. Działał też w przemyśle papierniczym, cukrowniczym i kolejach żelaznych. W 1879 z bratem Ludwikiem założył w Warszawie Szkołę Rzemiosł i Przemysłu.

W 1881 był współzałożycielem Kasy im. Józefa Mianowskiego.

Działalność społeczna

Jakub Natanson jako pobożny Żyd wspierał hojnie synagogę na Nalewkach oraz był głównym fundatorem nowej, reformowanej Wielkiej Synagogi na placu Tłomackie. Stanowiła ona najważniejszy ośrodek życia religijnego postępowej społeczności żydowskiej w stolicy. Potępiana przez Żydów ortodoksyjnych. Podczas studiów został przyjęty do korporacji akademickiej Konwent Polonia, w której pełnił funkcję „gospodarza” i później wspierał.

Przypisy

  1. ↑ Grób Jakuba Natansona w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie.
  2. ↑ Cmentarze m. st. Warszawy. Cmentarze żydowskie. Warszawa: Rokart, 2003. ISBN 83-916419-3-7.
  3. ↑ Ludwik Hass, Wolnomularstwo w Europie środkowo-wschodniej w XVIII i XIX wieku, 1982, s. 500.
  4. ↑ Podręczny słownik chemiczny, Romuald Hassa (red.), Janusz Mrzigod (red.), Janusz Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 260, ISBN 83-7183-240-0.
  5. ↑ Jakób Natanson, Krótki rys chemii organicznéj : ze szczególnym względem na rolnictwo, technologią [!] i medycynę. Cz. 1 , polona.pl .
  6. ↑ Jakób Natanson, Krótki rys chemii organicznéj : ze szczególnym względem na rolnictwo, technologią [!] i medycynę. Cz. 2 , polona.pl .

Bibliografia

Linki zewnętrzne