W dzisiejszym świecie Jakub Strzyczkowski stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiej publiczności. Od momentu pojawienia się Jakub Strzyczkowski przyciąga uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu, generując szeroką gamę opinii i debat. Jego wpływ nie ogranicza się do jednego sektora, ale obejmuje różne obszary, od polityki po rozrywkę, technologię i kulturę. W tym artykule zbadamy wpływ i znaczenie Jakub Strzyczkowski w dzisiejszym społeczeństwie, analizując jego implikacje i przyszłe perspektywy.
![]() Kuba Strzyczkowski podczas Dnia Otwartego TVP w 2007 roku | |
Data urodzenia |
7 maja 1967 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
dziennikarz |
Alma Mater | |
Pracodawca | |
Odznaczenia | |
![]() |
Jakub Michał Strzyczkowski[1] (Kuba Strzyczkowski; ur. 7 maja 1967[2]) – polski dziennikarz radiowy i telewizyjny, związany dawniej z Programem Trzecim Polskiego Radia i Telewizją Polską, zaś obecnie z Radiem 357.
Absolwent prawa na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego[2].
W Programie III Polskiego Radia pracował od 1987 do 2020 roku[3], początkowo głównie jako reporter, prowadził także Zapraszamy do Trójki. 24 czerwca 1989 roku jako „druh zastępowy" poprowadził 383 wydanie Listy przebojów Programu Trzeciego wraz z Sławomirem Szczęśniakiem[4]. W 1991 roku został stałym prowadzącym programu dla dzieci „Zagadkowa niedziela". W 1993 roku uruchomiona została akcja „Pocztówka do Świętego Mikołaja” (później „Idą Święta”), w ramach której Strzyczkowski od 1995 roku prowadzi licytacje na rzecz Rodzinnych Domów Dziecka, a w 2000 roku napisał słowa do pierwszej „Piosenki przyjaciół karpia”[5].
Następnie przez wiele lat prowadził popołudniowe wydania Zapraszamy do Trójki (przede wszystkim w piątki)[5] oraz od 2002 do 2020 roku[6] audycję Za, a nawet przeciw[5]. W sierpniu 2020 roku z powodu nadmiaru obowiązków związanych z kierowaniem Programem III zrezygnował z tej drugiej audycji i prowadził jedynie piątkowe ZD3[7][8].
25 maja 2020 roku został mianowany dyrektorem i redaktorem naczelnym Programu Trzeciego Polskiego Radia[9]. Za jego kadencji do stacji wróciło wielu dziennikarzy, którzy zrezygnowali z pracy w rozgłośni po anulowaniu 1998 wydania Listy Przebojów Trójki[10][11]. 20 sierpnia tego samego roku został odwołany przez Zarząd Polskiego Radia „z powodu naruszeń regulaminu i procedur wewnętrznych Spółki oraz przekraczania kompetencji i pełnomocnictw”[12][13]. Jego odsunięcie ze stanowiska kierownika spotkało się ze zdecydowanym sprzeciwem większości zespołu Trójki i ponownymi odejściami wielu dziennikarzy[14][15][16]. Sam Strzyczkowski w październiku poinformował o odejściu ze stacji po trzydziestu trzech latach pracy w rozgłośni[17].
Dziennikarz znalazł się w grupie inicjatorów powołania radia Radia 357, tworzonego przez część byłych dziennikarzy Trójki[18]. Od 5 stycznia 2021 roku na antenie tej rozgłośni tworzy audycje bliźniacze do tych, które prowadził w Trójce – od poniedziałku do czwartku audycję Co Państwo na to?, a w piątki program Popołudniówka w piątek[19], wraz z towarzyszącymi akcjami świątecznymi (licytacją i piosenką)[20][21][22][23].
Poza pracą w radiu współpracował z Telewizją Polską, gdzie prowadził między innymi programy publicystyczne: Z refleksem (wybrane wydania, 2007–2008)[potrzebny przypis], Kwadrans po ósmej[24] (2006–2009)[potrzebny przypis] i Autografy (2007)[25] oraz informacyjny Teleexpress (1991–1999)[potrzebny przypis]. Wystąpił w serialach Ekstradycja 2 (1996) w roli dziennikarza na konferencji prasowej Halskiego (odc. 9; nie wystąpił w czołówce) oraz Trzy szalone zera (1999) jako malarz Pantisek (odc. 9)[26].
W 2003 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[27][2].
W 2008 otrzymał Złoty Mikrofon[2]. W 2011 Nagrodę im. Krzysztofa Dzierżawskiego[2] za „upowszechnianie idei wolności oraz zdrowego rozsądku”[28]. W 2008 otrzymał tytuł Mistrza Mowy Polskiej Vox Populi[29]. W 2018 roku otrzymał nagrodę rady programowej Polskiego Radia za audycję Za, a nawet przeciw[30].
Żonaty[2][31]. Z zamiłowania żeglarz, w 2012 roku odbył samotny transatlantycki przelot na jachcie „Delphia Trójka", za co otrzymał honorowe wyróżnienie Rejs Roku – Srebrny Sekstant[32][2].