W dzisiejszym świecie Jan Bielawski (ekonomista) to temat, który budzi duże zainteresowanie i debatę. Od swoich początków do chwili obecnej Jan Bielawski (ekonomista) był przedmiotem badań i refleksji ekspertów z różnych dziedzin. Jego wpływ na społeczeństwo, gospodarkę, kulturę, a nawet politykę był z biegiem czasu znaczący. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Jan Bielawski (ekonomista), analizując jego znaczenie w bieżącym kontekście i jego możliwy wpływ w przyszłości. Ponadto zbadamy różne perspektywy i opinie istniejące wokół Jan Bielawski (ekonomista), aby zaoferować szeroką i kompletną wizję na ten temat.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Stały przedstawiciel RP przy OECD | |
Okres |
od 29 października 2001 |
Poprzednik | |
Następca |
Jan Bielawski (ur. 1944 w Warszawie)[1] – polski ekonomista i dyplomata, nauczyciel akademicki, stały przedstawiciel RP przy Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (2001–2005).
Jan Bielawski jest absolwentem Szkoły Głównej Planowania i Statystyki. Zdobył nagrodę ministra handlu zagranicznego dla najlepszego absolwenta. Specjalizował się w ekonomicznej polityce międzynarodowej. Obronił pracę doktorską poświęconą Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych. Stypendysta Carnegie Foundation for International Peace w Genewie (1970)[1].
Od 1967 do 1992 był pracownikiem naukowym SGPiS. Wykładał też w Collegium Civitas oraz w Krajowej Szkole Administracji Publicznej. Równolegle, w 1982 rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Pracował w pionie zajmującym się polską ekonomiczną polityką zagraniczną. Był radcą w Stałym Przedstawicielstwie RP przy biurze ONZ w Genewie (1982–1987), był też stałym przedstawicielem Polski przy FAO w Rzymie początkowo w randze radcy, a potem ministra pełnomocnego (1994–1997). Był też zatrudniony jako wicedyrektor gabinetu ministra oraz dyrektor departamentu analiz ekonomicznych MSZ[2][3]. Od 29 października 2001 do 5 grudnia 2005 pełnił funkcję stałego przedstawiciela RP przy Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju[4][5]. Członek założyciel Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich[3].