W tym artykule poruszymy temat Jan Brejski, który wzbudził duże zainteresowanie w dzisiejszym społeczeństwie. Jan Brejski to temat, który wpływa na różne obszary życia codziennego, od polityki i ekonomii, po kulturę i edukację. Jest to temat budzący debatę, refleksję i krytykę, który bez wątpienia ma fundamentalne znaczenie dla zrozumienia współczesnej rzeczywistości. W tym artykule będziemy badać różne aspekty Jan Brejski, analizując jego wpływ, konsekwencje i znaczenie w dzisiejszym świecie. Ponadto przedstawimy różne perspektywy i opinie ekspertów na temat Jan Brejski, aby zaoferować pełną i wzbogacającą wizję tego tematu, który jest dziś tak aktualny.
Jan Brejski 1907 | |
Data i miejsce urodzenia |
28 lutego 1863 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Wojewoda pomorski | |
Okres | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
![]() |
Jan Brejski (ur. 20 lutego 1863 w Pączewie, zm. 10 grudnia 1934 w Toruniu[1]) – działacz narodowy i polonijny, dziennikarz, wydawca, działacz państwowy II Rzeczypospolitej, poseł na Sejm Ustawodawczy, wojewoda pomorski.
Uczęszczał do gimnazjum w Pelplinie, Chełmnie i Starogardzie, skąd został wydalony za prace w tajnej polskiej organizacji uczniowskiej. Gimnazjum ukończył w Krakowie. Na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego ukończył polonistykę i języki wschodnie[2]. W trakcie studiów, w latach 1891–1993, pracował jako dziennikarz w „Głosie Narodu”[3] i „Kurierze Polskim” w Krakowie, później przeniósł się do Bochum w Westfalii. Następnie wraz z bratem Antonim był od 1893 redaktorem „Wiarusa Polskiego”, pisma adresowanego do Polonii, założonego trzy lata wcześniej w Bochum przez księdza dr Franciszka Lissa[3][4][5]. Był założycielem lub inicjatorem wielu organizacji polonijnych, m.in. Zjednoczenia Zawodowego Polaków i Związków Polaków w Niemczech (1894)[3][4]. W Bochum od 1983 był właścicielem księgarni „Wiarus Polski”[3]. W 1894 został redaktorem „Gazety Toruńskiej”[4]. Formalnie sprawował stanowisko redaktora do 1903, faktycznie do 1915[6]. W 1900 przejął w Toruniu od Sylwestra Buszczyńskiego „Gazetę Toruńską” i „Przyjaciela”, ale jednocześnie nie przerwał swej pracy w Bochum.
W latach 1908–1916 z okręgu kościersko-starogardzko-tczewskiego pełnił mandat posła do parlamentu pruskiego. Był aktywnym członkiem Koła Polskiego[6]. Podczas pertraktacji pokojowych po I wojnie światowej dostał się do Paryża, gdzie zabiegał, by Pomorze w całości przyznano Polsce. Po uzyskaniu niepodległości został posłem do Sejmu Ustawodawczego RP z listy Narodowego Stronnictwa Robotników a w latach 1919–1920 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie byłej Dzielnicy Pruskiej[6][7]. W latach 1920–1924 piastował urząd wojewody pomorskiego w Toruniu[7]. Następnie osiadł w Lille, gdzie wydawał „Wiarusa Polskiego”. W grudniu 1934 wrócił do Torunia ażeby poddać się operacji[2], lecz tego samego miesiąca zmarł[8].
Był właścicielem i mieszkańcem kamienicy nr 16 przy ulicy Wola Zamkowa w Nowym Mieście w Toruniu[9].
Został pochowany został na cmentarzu parafii św. Jakuba przy ul. Antczaka w Toruniu[7].
Miał czterech braci: Józefa, Antoniego (redaktora, wydawcę i działacza społeczno-politycznego), bliźniaków Ignacego i Izydora (lekarza)[10].