We współczesnym świecie Jan Draus stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Zarówno w sferze zawodowej, jak i osobistej, Jan Draus okazał się czynnikiem decydującym w ciągłej ewolucji społeczeństwa. W całej historii Jan Draus był przedmiotem debaty, badań i refleksji, generując wiele perspektyw i podejść, które wzbogaciły zrozumienie i docenienie tego zjawiska. W tym artykule zbadamy różne aspekty Jan Draus, analizując jego wpływ w różnych kontekstach i oferując kompleksową wizję, która zachęca do refleksji i dialogu.
![]() Jan Draus (2016) | |
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
25 marca 1952 |
Profesor nauk humanistycznych | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1981 |
Habilitacja |
1994 |
Profesura |
2000 |
Nauczyciel akademicki | |
Uniwersytet | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Jan Marian Draus (ur. 25 marca 1952 w Kolbuszowej) – polski historyk, polityk i nauczyciel akademicki, profesor nauk humanistycznych, senator II kadencji, członek Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej.
Syn Franciszka i Heleny[1]. Ukończył w 1976 studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1981 uzyskał stopień doktora, a w 1994 doktora habilitowanego (w Instytucie Historii Nauki PAN). W 2000 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. Został nauczycielem akademickim w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie, a w 2001 na nowo powołanym Uniwersytecie Rzeszowskim. Był tez wykładowcą na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim[2]. Od 2001 był rektorem Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Przemyślu[3], w 2006 przekształconej w Państwową Wyższą Szkołę Wschodnioeuropejską. Opublikował m.in. kilkanaście pozycji książkowych o tematyce historycznej. Był również redaktorem naczelnym Encyklopedii Rzeszowa[4].
W latach 80. działał w opozycji demokratycznej, należał do „Solidarności”. Od 1991 do 1993 sprawował mandat senatora II kadencji, wybranego z lokalnego komitetu Regionalne Forum Wyborcze. Zasiadał w klubie parlamentarnym Konwencja Polska. W wyborach parlamentarnych w 1993 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję, startując w województwie rzeszowskim z ramienia KW „Zjednoczenie Polskie”[5]. W latach 1994–1998 był wicedyrektorem Radia Rzeszów[2].
W 1999 został powołany w skład Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej, w 2007 z inicjatywy posłów PiS wybrany na drugą kadencję. Zakończył pełnienie tej funkcji w 2011 w związku z likwidacją Kolegium IPN. Kolejny raz został członkiem tego ciała po jego ponownym utworzeniu w 2016[6], a w 2023 został wybrany na następną kadencję[7]. Obejmował funkcję przewodniczącego tego gremium[2]. Został członkiem rady programowej Fundacji im. Janusza Kurtyki[8]. W 2023 wszedł w skład rady fundacji Europa Karpat[9].
W 2015 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[11]. W 2017 został wyróżniony Medalem „Polonia Semper Fidelis”, w 2018 otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności[12] oraz Medal 100-lecia Odzyskania Niepodległości[13]. W 1991 został uhonorowany Nagrodą Miasta Rzeszowa[13], w 2012 rada miejska w Przemyślu nadała mu tytuł honorowego obywatela tego miasta[14].