W tym artykule zbadamy wszystkie aspekty związane z Jan Hamerski (duchowny), od jego pochodzenia po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Zbadamy różne teorie i badania, które przyczyniły się do naszego zrozumienia Jan Hamerski (duchowny), a także ich znaczenie w różnych kontekstach, od ekonomii po kulturę popularną. Zajmiemy się także etycznymi i moralnymi implikacjami związanymi z Jan Hamerski (duchowny) i ich wpływem na sposób, w jaki dzisiaj podchodzi się do tego tematu. Poprzez wszechstronną analizę będziemy starali się zrozumieć znaczącą rolę, jaką Jan Hamerski (duchowny) odegrał w historii i jak nadal kształtuje nasz świat w teraźniejszości.
| Sługa Boży prezbiter | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
25 marca 1906 |
Jan Józef Hamerski (ur. 7 marca 1880 w Brusach, zm. 6 października 1939 w Tryszczynie) – polski ksiądz katolicki i działacz narodowy. Sługa Boży, męczennik za wiarę.
Pochodził z wielodzietnej rodziny Wincentego i Barbary Cysewskiej. Jego ojciec nauczyciel i organista był działaczem narodowym. W wieku dwunastu lat został oddany na naukę do jedynej w tym czasie w Prusach Zachodnich polskiej szkoły jaką było Collegium Marianum w Pelplinie, gdzie działał w tajnej organizacji filomackiej „Mickiewicz”, wraz z późniejszym Sługą Bożym Konstantynem Krefftem. Naukę kontynuował w gimnazjum w Chojnicach, a następnie podjął studia filozoficzne i teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie. Redagował tam tajną gazetkę. Święcenia kapłańskie przyjął 25 marca 1906 roku z rąk bp Augustyna Rosentretera.
Działalność duszpasterską rozpoczął od pracy wikariusza w Człuchowie, a następnie służył w Lignowach i administrował parafią w Bzowie. 16 lutego 1916 roku został powołany na stanowisko proboszcza we Wtelnie. W swojej parafii założył Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Męskiej i Żeńskiej propagował Bractwo Trzeźwości, Bractwo Różańcowe i Apostolstwa Modlitwy. Bp. Stanisław Okoniewski mianował ks. Hamerskiego dziekanem fordońskim (1937).
Po wybuch II wojny światowej stał się jedną z ofiar prześladowań duchowieństwa. Już we wrześniu 1939 roku został aresztowany przez okupantów i postawiony przed plutonem egzekucyjnym. Nie został jednak rozstrzelany. Powtórnie zatrzymany 6 października i zatłuczony kolbami w lesie koło Tryszczyna.
Pochowany po wojnie na cmentarzu we Wtelnie k. Bydgoszczy. Jest jednym z 122 sług Bożych, drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej, których proces beatyfikacyjny rozpoczął się 17 września 2003 roku.