Jan Krudowski

W tym artykule zagłębimy się w wpływ, jaki Jan Krudowski wywarł na współczesne społeczeństwo. Od samego początku Jan Krudowski wywołał ciągłą debatę i wzbudził szerokie zainteresowanie w różnych obszarach nauki. Z biegiem lat Jan Krudowski nabrał szczególnego znaczenia i znaczenia, wpływając na sposób, w jaki rozumiemy otaczający nas świat. Poprzez szczegółową analizę zbadamy wiele aspektów Jan Krudowski, jego ewolucję w czasie i jego rolę w kształtowaniu naszej obecnej rzeczywistości. Artykuł ten ma na celu przedstawienie panoramicznej i wzbogacającej wizji Jan Krudowski, w celu promowania lepszego zrozumienia i docenienia jego znaczenia w bieżącym kontekście.

Jan Krudowski
Ilustracja
porucznik kapelmistrz porucznik kapelmistrz
Data i miejsce urodzenia

26 maja 1882
Wólka, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Katyń, RFSRR, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

do 1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

39 Pułk Piechoty Strzelców Lwowskich
16 Pułk Piechoty Ziemi Tarnowskiej

Stanowiska

kapelmistrz

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Niepodległości Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Jan Krudowski (ur. 26 maja 1882 w Wólce, zm. w kwietniu 1940 w Katyniu) – porucznik kapelmistrz Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Był synem Jana, technika drogowego, i Marii z Brzózków oraz bratem Józefa[1], Zygmunta, Mariana i Stefana. Ukończył konserwatorium w Krakowie w 1903. Należał do Związku Walki Czynnej, Związku Strzeleckiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej.

Od 1923 służył jako kapelmistrz kontraktowy, następnie zawodowy. 15 maja 1930 powołany został z rezerwy do służby czynnej i przemianowany na oficera zawodowego w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 września 1928 i 3 lokatą w korpusie oficerów administracyjnych – grupa oficerów kapelmistrzów[2].

W latach 30. XX wieku był kapelmistrzem 39 pułku piechoty Strzelców Lwowskich. W latach 1933–1939 był dyrygentem orkiestry 16 pułku piechoty w Tarnowie[3]. Z dniem 31 grudnia 1935 został przeniesiony w stan spoczynku[4].

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Na wiosnę 1940 został zabrany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Jest pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 3638[5] (przy zwłokach zostały odnalezione legitymacja oficerska, legitymacja z odznaczeniami, legitymacja urzędnicza, zaświadczenie o chorobie, pismo wojskowe, okulary)[6].

Był żonaty i miał dwoje dzieci. Jego brat Stefan (1890–1940) także był jeńcem w Kozielsku i został również ofiarą zbrodni katyńskiej.

Upamiętnienie

Jan Krudowski został upamiętniony wraz z innymi oficerami Wojska Polskiego na tablicy upamiętniającej ofiary zbrodni katyńskiej związane z Tarnowem, odsłoniętej w 1988 w kościele Świętego Krzyża i Świętego Filipa Neri w Tarnowie (prócz niego uhonorowany został m.in. także ppłk Stanisław Goździewski)[7].

Minister Obrony Narodowej decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie do stopnia kapitana[8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

13 kwietnia 2010 w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, w Bochni zostały zasadzone Dęby Pamięci, w tym honorujące Jana i Stefana Krudowskich[9][10].

Awanse

  • podporucznik - ze starszeństwem z dniem 1 września 1928 (w 1931 zajmował 3 lokatę w korpusie oficerów administracyjnych - grupa oficerów kapelmistrzów
  • porucznik - ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932
  • kapitan – 5 października 2007 pośmiertnie

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Józef Krudowski. olympedia.org. . (ang.).
  2. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 11 z 18.06.1930 r.
  3. ↑ Leon Tadeusz Błaszczyk, Dyrygenci polscy i obcy w Polsce działający w XIX i XX wieku, Kraków 1964, s. 145.
  4. ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 10, s. 101, 4 lipca 1935. 
  5. ↑ Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. .
  6. ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 89. ISBN 83-7001-294-9.
  7. ↑ Tablica ofiar Katynia. miejscapamiecinarodowej.pl. .
  8. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w dzienniku Urzędowym MON.
  9. ↑ Katyń 1940-2010 upamiętniono przy drodze KN2. mojabochnia.pl, 13 kwietnia 2010. .
  10. ↑ Historia zatoczyła okrutne koło. dziennikpolski24.pl, 3 kwietnia 2014. .
  11. ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276.
  12. ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 9, s. 117, 19 marca 1934. 

Bibliografia