Jan Krzysztof Tarnowski

Dzisiaj chcemy porozmawiać o Jan Krzysztof Tarnowski, temacie, który w ostatnim czasie zyskał duże znaczenie. Od momentu pojawienia się Jan Krzysztof Tarnowski przyciągnął uwagę wielu osób, stając się tematem szerokiego zainteresowania. Jego wpływ obejmuje różne obszary, od polityki po kulturę popularną, i wywołał dyskusje i debaty na całym świecie. W tym artykule szczegółowo zbadamy Jan Krzysztof Tarnowski, analizując jego znaczenie, implikacje i ewolucję w czasie. Od jego początków do obecnego stanu, zagłębimy się w wszechświat Jan Krzysztof Tarnowski, aby zrozumieć jego fascynującą i złożoną naturę.

Wikipedia:Weryfikowalność
Ten artykuł od 2018-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Jan Krzysztof Tarnowski
Ilustracja
Jan Krzysztof Tarnowski, portret nieznanego malarza, XVI w.
Herb
Leliwa
Rodzina

Tarnowscy herbu Leliwa

Data urodzenia

1537

Data i miejsce śmierci

1 kwietnia 1567
Gorliczyna koło Przeworska

Ojciec

Jan Amor Tarnowski

Matka

Zofia Szydłowiecka córka Krzysztofa Szydłowieckiego

Żona

Zofia ze Sprowy Odrowąż córka Stanisława Odrowąża i księżniczki mazowieckiej Anny

Dzieci

zmarł bezpotomnie

Jan Krzysztof Tarnowski herbu Leliwa (ur. 1537, zm. 1 kwietnia 1567, Gorliczyna k. Przeworska) – hrabia S.I.R.

Syn hetmana Jana Amora Tarnowskiego i Zofii Szydłowieckiej herbu Odrowąż. Jego żoną (od 1555) była Zofia ze Sprowy Odrowąż, córka Stanisława Odrowąża i księżniczki Anny mazowieckiej[1].

Był właścicielem Tarnowa, Tarnawca, Krzemiennej, Kuryłówki, Wiewiórki, Przeworska, Rożnowa i Starego Sioła i Jarosławia. Był też sekretarzem królewskim (1554)[2], kasztelanem wojnickim od 1557[2], starostą sandomierskim od początku 1553,[2][3] Jan Krzysztof Tarnowski jako starosta sandomierski został zobowiązany przez Zygmunta Augusta w r. 1557 kontraktem do dokończenia przebudowy zamku w Sandomierzu[4]. Prócz powyższych był też starostą stryjskim 1559 i dolińskim 1559.[1]

Zmarł na gruźlicę dnia 1 kwietnia 1567 roku[5]. Był ostatnim przedstawicielem tarnowskiej linii sławnego rodu Tarnowskich, bowiem zmarł bezpotomnie[1].

Dedykacje literackie

Janowi Krzysztofowi Tarnowskiemu dedykowano następujące dzieła:

Powyższe dedykacje mogą się wiązać z wcześniejszym zawarciem znajomości z Kochanowskim, bo poznali się we Włoszech w r. 1554 i wspólnie Półwysep Apeniński zwiedzali. [10]

Przypisy

  1. ↑ a b c Włodzimierz Dworzaczek „Hetman Jan Tarnowski – Z dziejów możnowładztwa małopolskiego”, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa, 1985, Tablica X, str. 434.
  2. ↑ a b c Włodzimierz Dworzaczek „Hetman Jan Tarnowski – Z dziejów możnowładztwa małopolskiego”, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa, 1985, str. 318 i Tablica X na str. 434.
  3. ↑ Przekazanie synowi Janowi Krzysztofowi Tarnowskiemu starostwa sandomierskiego ok. 1557 (pol.).
  4. ↑ Włodzimierz Dworzaczek „Hetman Jan Tarnowski – Z dziejów możnowładztwa małopolskiego”, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa, 1985, Rozdział XI „Spadkobiercy Hetmana”, str. 321, z powołaniem na dokument z 17 września 1557 r. (MRPS, V, nr 2064).
  5. ↑ Włodzimierz Dworzaczek „Hetman Jan Tarnowski – Z dziejów możnowładztwa małopolskiego”, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa, 1985, Tablica X, str. 324.
  6. ↑ Jan Kochanowski „Dzieła polskie”, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa, 1989, całość str. 93-111, dedykacja na str. 93, z przypisami na str. 765-767.
  7. ↑ Jan Kochanowski „Dzieła polskie”, Fraszki Wtóre, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa, 1989, sama fraszka na str. 222, ale na str. 794 przypis objaśniający treść.
  8. ↑ Jan Kochanowski „Dzieła polskie”, Fraszki Wtóre, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa, 1989, str. 222.
  9. ↑ Jan Kochanowski „Dzieła polskie”, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa, 1989, str. 607-614.
  10. ↑ Włodzimierz Dworzaczek „Hetman Jan Tarnowski – Z dziejów możnowładztwa małopolskiego”, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa, 1985, Rozdział XI „Spadkobiercy Hetmana”, str. 316.
  11. ↑ Stanisław Okszyc Orzechowski „Panegyricus nuptiarum Joanis Tarnovii Comitis, Cracoviae 1555”, I wyd. 1555, w Krakowie, II wyd. z 1558 (https://www.dbc.wroc.pl/dlibra/doccontent?id=3232), chociaż poza tytułem z dedykacją także dla kanclerza wielkiego koronnego Jana Ocieskiego.

Bibliografia