Jan Lutostański

W tym artykule zajmiemy się kwestią Jan Lutostański, kwestią najwyższej wagi dzisiaj. Jan Lutostański wzbudził duże zainteresowanie w różnych dziedzinach, od nauki po kulturę, poprzez politykę i społeczeństwo w ogóle. Idąc tym tropem, zbadamy różne aspekty Jan Lutostański, a także jego wpływ na nasze codzienne życie. Mamy nadzieję rzucić światło na tę bardzo istotną kwestię i zaoferować czytelnikowi jasne i pełne spojrzenie na Jan Lutostański.

Jan Lutostański
Lutek
wachmistrz podchorąży wachmistrz podchorąży
Data i miejsce urodzenia

11 stycznia 1919
Nieborzyn

Data i miejsce śmierci

17 czerwca 2005
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1939–1945

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
AK Armia Krajowa

Jednostki

7 Pułk Strzelców Konnych Wielkopolskich,
Batalion „Gustaw”,
Batalion Harnaś

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Jan Lutostański herbu Jelita (ur. 11 stycznia 1919 roku w Nieborzynie powiat Konin, zm. 17 czerwca 2005 w Warszawie) – podchorąży Wojska Polskiego, powstaniec warszawski.

Życiorys

Potomek członków Sejmu Wielkiego. W 1936 roku absolwent Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. W latach 1937–1938 służył w Szkole Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu, którą ukończył. Jako podchorąży rezerwy, wraz z bratem bliźniakiem Jerzym Lutostańskim otrzymał przydział do 7 pułku strzelców konnych wielkopolskich. W 1938 rozpoczął studia rolnicze w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego (SGGW) w Warszawie, których nie ukończył.

Po wybuchu II wojny światowej służył, jako podchorąży w 1 szwadronie 7 pułku strzelców konnych. Pełnił funkcję zastępcy dowódcy plutonu. Następnie, po podporuczniku Stanisławie Andrzejkiewiczu, dowódca II plutonu w 1 szwadronie. Ciężko ranny 11 września 1939 roku pod Zbrożkową Wolą. Wyprowadzony z pola walki, pod ogniem niemieckim przez strzelca z własnego plutonu, któremu z pomocą, za zgodą pułkownika Stanisława Królickiego, przybył brat bliźniak Jerzy Lutostański[1]. Uczestnik powstania warszawskiego. Wachmistrz podchorąży. Pseudonim „Lutek”. Od 2 do 6 sierpnia w batalionie „Gustaw”, następnie w batalionie „Harnaś”. 18 września 1944 roku ciężko ranny w płuca ręce i nogi. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 138a-6-4 i 5)[2].

Rodzina

Rodzice: Wacław Władysław Lutostański (1865-1935) i Maria Dąmbska (1880-1964). Rodzeństwo: Zofia Lissowska (ur. 1942), Władysław Lutostański (1912-1944) – powstaniec warszawski, Jerzy Lutostański (1919-1939).

Żona: Lucyna Fox-Potocka (1918-2001)[3], dzieci: Franciszek Piotr Lutostański (1952-2018)[4], Aleksandra Klara Lutostańska (ur. 1958)[5], wnuki: Marta Lutostańska (ur. 1981)[6], Michał Jan Lutostański (ur. 1985)[7].

Przypisy

  1. ↑ Zbigniew Szacherski, Wierni Przysiędze, s.96-97.
  2. ↑ Cmentarz Stare Powązki: WŁADYSŁAW LUTOSTAŃSKI, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .
  3. ↑ Lucyna Fox-Potocka h. Lubicz , Sejm-Wielki.pl .
  4. ↑ Franciszek Piotr Lutostański h. Jelita , Sejm-Wielki.pl .
  5. ↑ Aleksandra Klara Lutostańska h. Jelita , Sejm-Wielki.pl .
  6. ↑ Marta Lutostańska h. Jelita , Sejm-Wielki.pl .
  7. ↑ Michał Lutostański h. Jelita , Sejm-Wielki.pl .

Bibliografia

  • Piotr Bauer, Bogusław Polak, Armia Poznań w wojnie obronnej 1939, Poznań 1983.
  • Lance do boju, red. Bogusław Polak, Poznań: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1986.
  • Robert Bielecki, Dwa powstańcze bataliony, PIW 1989.
  • Czesław Knoll, Olgierd Matuszewski, Wielkopolska Brygada Kawalerii, Poznań: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1988.
  • Roman Abraham, Wspomnienia wojenne znad Warty i Bzury, Warszawa: Wydawnictwo MON, 1990.
  • Zbigniew Szacherski, Wierni Przysiędze, PAX 1968.
  • Piotr Bauer, Bogusław Polak, Armia Poznań 1939, Krajowa Agencja Wydawnicza 1987.
  • J.S.Tym, 7 Pułk Strzelców Konnych Wielkopolskich, AJAX 1999.
  • http://www.sejm-wielki.pl
  • http://www.cwk.grudziadz.pl