Jan Michalik (teatrolog)

Jan Michalik

Data i miejsce urodzenia	24 października 1938 Bielsko
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia teatru, teatrologia
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1968
Habilitacja	1984 Instytut Sztuki PAN
Profesura	21 listopada 1996
Polska Akademia Umiejętności
Status	członek krajowy czynny
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński
Odznaczenia

Jan Roman Michalik (ur. 24 października 1938 w Bielsku^[1]) – polski historyk teatru, członek Polskiej Akademii Umiejętności.

Jest synem Erwina Michalika i Elżbiety Michalik, z d. Michejdy^[1].

W 1956 ukończył III Liceum Ogólnokształcące im. Jana Kochanowskiego w Krakowie, w 1961 studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1962–1967 odbył staż asystencki i studia doktoranckie na macierzystej uczelni. W 1968 obronił tam pracę doktorską Recepcja twórczości Henryka Ibsena przez polską krytykę literacką i teatralną do 1906 roku napisaną pod kierunkiem Henryka Markiewicza^[1]. W latach 1967–1969 pracował w krakowskiej pracowni Ośrodka Dokumentacji i Informacji Naukowej PAN w Warszawie, od 1969 w macierzystej uczelni, w Zakładzie Historii Literatury Polskiej XIX i XX wieku. W latach 1971–1974 przebywał jako lektor języka polskiego na Uniwersytecie Marcina Lutra w Halle i Wittenberdze. Od 1974 był zatrudniony w Zakładzie Teatru Instytutu Filologii Polskiej UJ, kierował nim od stycznia do listopada 1977, od stycznia do września 1980 i od października 1981 do listopada 1986. W 1984 uzyskał w Instytucie Sztuki PAN stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy Dzieje teatru w Krakowie w latach 1893-1915^[1][2]. W latach 1986–1989 pracował jako lektor języka polskiego na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium, prowadził tam także seminarium poświęcone historii literatury polskiej^[1].

Od 1990 był prodziekanem, a w latach 1993-1999 dziekanem Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, równocześnie od 1991 ponownie kierował Zakładem Teatru (od 1997 Katedrą Teatru) na tej uczelni (od 2004 w strukturach Wydziału Polonistycznego UJ). W 1996 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych^[1].

Od 1979 był członkiem redakcji Ruchu Literackiego, w tym w latach 1979-1980 sekretarzem redakcji tego pisma^[1].

W 1991 został członkiem Komitetu Nauk o Sztuce PAN. Od 1998 był członkiem korespondentem, od 2006 członkiem czynnym Polskiej Akademii Umiejętności

Jego książka Dzieje teatru w Krakowie w latach 1893-1915. Teatr Miejski została wybrana najlepszą książką o Krakowie w 1985 w plebiscycie Echa Krakowa oraz teatralną książką roku 1985 przez Sekcja Krytyki Teatralnej Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI)^[1]. Książka Dzieje teatru w Krakowie 1865-1893 została w lutym 2005 wybrana Krakowską Książką Miesiąca^[3]. Za książkę Tadeusz Pawlikowski. Legenda, człowiek, teatr (wyd. 2015) otrzymał w 2016 Nagrodę Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych^[4].

W 1990 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi^[1], w 2004 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[1][5], w 2015 Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[6].

• Dzieje teatru w Krakowie w latach 1893-1915. Teatr Miejski, Wydawnictwo Literackie 1985, ISBN 83-08-01400-3
• Żywoty budynków Teatru Krakowskiego 1865-1893, Księgarnia Literacka 1994, ISBN 83-901827-6-9
• Dzieje teatru w Krakowie w latach 1865-1893. Przedsiębiorstwa teatralne, Wydawnictwo Literackie 1997, ISBN 83-08-02694-X
• Teatr w Sejmie, Księgarnia Literacka 2009, ISBN 978-83-7188-087-2
• Tadeusz Pawlikowski. Legenda, człowiek, teatr, Muzeum Historyczne Miasta Krakowa 2015, ISBN 978-83-7577-208-1
• Repertuar Teatru Miejskiego w Krakowie 1913-1918, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2018, ISBN 978-83-233-4573-2
• Gawędy o teatrze krakowskim, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2023, ISBN 978-83-233-5206-8