Jan Pieńczykowski
Dziś Jan Pieńczykowski to temat, który interesuje szerokie spektrum ludzi. Od badaczy tematu po ogół społeczeństwa, Jan Pieńczykowski przykuł uwagę i stał się przedmiotem debaty i refleksji. Mając znaczący wpływ na różne obszary, Jan Pieńczykowski wygenerował szeroki zakres opinii i wzbudził zainteresowanie badaniem jego różnych aspektów. W tym artykule szczegółowo zbadamy Jan Pieńczykowski i jego implikacje, aby rzucić światło na ten temat, który jest dziś tak istotny.
| |
 porucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
4 marca 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20-22 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1918–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
 
| |
Jan Pieńczykowski (ur. 4 marca 1896 w Sosnowcu, zm. 20-22 kwietnia 1940 w Katyniu) – porucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, adwokat, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się w Sosnowcu, w rodzinie Jana i Anny z Pieńczykowskich[1]. Absolwent szkoły realnej w Skierniewicach oraz Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego[2]. Od 1918 w Wojsku Polskim, w 36 pułku piechoty. Po ukończeniu szkoły podchorążych jako podporucznik w 55 pułku piechoty[2]. Brał udział w wojnie 1920 r. W 1922 w rezerwie, przydzielony do 1 pułku piechoty Legionów.
W okresie międzywojennym ukończył aplikację i zdał egzamin sędziowski i adwokacki[2]. 29 stycznia 1932 został mianowany porucznikiem ze starszerństwem z 2 stycznia 1932 i 177. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych piechoty. W dalszym ciągu posiadał przydział w rezerwie do 1 pp Leg.[3]
W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany między 20 a 22 kwietnia 1940 w lesie katyńskim[4][5].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[6]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
24 marca 2009 minister obrony narodowej Bogdan Klich zmienił decyzję swojego poprzednika z dnia 5 października 2007 w ten sposób, że uchylił pkt. 3444 i nadał mu nowe brzmienie: „3444. por. Pienczykowski Jan s. Jana r. 1896 †Katyń”[7].
Ordery i odznaczenia
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 478.
- ↑ a b c Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 1 lutego 1932 roku, s. 106.
- ↑ Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 582.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 221.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Decyzja Nr 95 Ministra Obrony Narodowej z dnia 24 marca 2009 roku zmieniająca decyzję w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON. Decyzja weszła w życie z dniem podpisania.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. .
- Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Pieńczykowski Jan. Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.44-3403 . Wojskowe Biuro Historyczne. .
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.