Dziś Jan Poplatek to temat, który budzi duże zainteresowanie i debatę w różnych obszarach społeczeństwa. Jego znaczenie i wpływ wywołały sprzeczne opinie i doprowadziły do wielu studiów i badań, które miały na celu głębsze zgłębienie jego implikacji. Bez wątpienia Jan Poplatek to zagadnienie, które stale ewoluuje, dostosowując się do zmian i wyzwań dzisiejszego świata. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i podejścia do Jan Poplatek, aby przeanalizować jego znaczenie i zrozumieć jego wpływ na nasze codzienne życie.
| Kraj działania |
Polska |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne | |
| Diakonat | |
Jan Poplatek (ur. 29 lipca 1903 w Knihininie, zm. 11 października 1955 w Krakowie) — polski ksiądz, jezuita, historyk.
Urodził się w miasteczku Knihinin położonym obok Stanisławowa i później włączone do niego jako dzielnica miasta, w rodzinie Jana urzędnika kolejowego i jego żony Stanisławy z domu Bazielich.
Pierwsze nauki pobierał w Stanisławowie w II Gimnazjum, kontynuował je w I Gimnazjum im. J. Długosza w Nowym Sączu, gdzie przenieśli się jego rodzice po I wojnie światowej.
W 1917 postanowił wstąpić do zakonu jezuitów, na co musiał uzyskać zgodę generała zakonu gdyż nie miał jeszcze skończonych 15 lat — nowicjat rozpoczął 12 sierpnia 1917. Pierwsze śluby zakonne złożył 7 lipca 1920. W Starej Wsi pozostał jeszcze przez następne trzy lata. Maturę zdał w maju 1923 w chyrowskim gimnajzum. Studia rozpoczął na fakultecie zakonnym w Nowym Sączu. W 1926 został przeniesiony do Wilna i rozpoczął studia historyczne na Uniwersytecie Stefana Batorego. W połowie stycznia 1930 uzyskał dyplom magisterski w drugiej połowie lutego dyplom nauczyciela szkół średnich. Pod koniec 1930 został wezwany do Chyrowa i prowadził tam zajęcia z historii opiekując się bogatymi zbiorami nadsyłanymi z całego świata przez misjonarzy. Był również dyrektorem biblioteki posiadającej wiele fachowych dzieł jak i poloników z XVI w. W 1932 rozpoczął studia teologiczne na Collegium Bobolanum i uzyskał dyplom w 1936. W roku szkolnym 1937/8 rozpoczął pracę nauczyciela w gimnazjum chyrowskim. Prowadził zajęcia z historii, oraz geografii, która była jego drugim polem zainteresowań.
Po wybuchu wojny w październiku 1939 przeniósł się do Lwowa gdzie spędził całą okupację, zajmując się pracą kapłańską i charytatywną oraz zbierając materiały do historii kolegium lwowskiego.
Po zakończeniu wojny przeniósł się do Krakowa, do kolegium jezuitów. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Historycznego, Polskiego Towarzystwa Geologicznego, Polskiego Towarzystwa Przyrodników i Polskiej Akademii Umiejętności.
Zmarł, po operacji na raka żołądka, 11 października 1955.