W dzisiejszym świecie Jan Rymarczyk to temat, który budzi zainteresowanie i debatę we wszystkich obszarach. Niezależnie od tego, czy chodzi o politykę, technologię, naukę czy kulturę, Jan Rymarczyk jest kluczowym elementem, który bezpośrednio wpływa na sposób, w jaki żyjemy, myślimy i odnosimy się do siebie. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Jan Rymarczyk, badając jego znaczenie, implikacje i rolę w rozwoju dzisiejszego społeczeństwa. Poprzez szczegółową analizę i multidyscyplinarne podejście staramy się rozwikłać tajemnice i wyzwania, jakie stwarza Jan Rymarczyk, otwierając w ten sposób nowe drzwi do wiedzy i stymulując głęboką refleksję nad jego znaczeniem i wpływem na współczesny świat.
Data i miejsce urodzenia |
2 września 1944 |
---|---|
Profesor nauk ekonomicznych | |
Specjalność: międzynarodowe stosunki gospodarcze, organizacja i technika handlu zagranicznego | |
Alma Mater | |
Profesura |
16 grudnia 1996 |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Jan Rymarczyk (ur. 2 września 1944 w Bieńkówce) – polski ekonomista, nauczyciel akademicki i samorządowiec, profesor nauk ekonomicznych.
W 1967 ukończył studia w Wyższej Szkole Ekonomicznej we Wrocławiu. Od połowy lat 70. zawodowo związany z tą uczelnią (działającej następnie jako Akademia Ekonomiczna, a od 2008 jako Uniwersytet Ekonomiczny), uzyskiwał na niej stopnie doktora i doktora habilitowanego. W 1996 otrzymał tytuł profesora nauk ekonomicznych. Został kierownikiem Katedry Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych na Wydziale Nauk Ekonomicznych macierzystej uczelni. Objął też stanowisko profesora w Wyższej Szkole Bankowej w Poznaniu. Był także wykładowcą na Westfalskim Uniwersytecie Wilhelma w Münsterze.
Odbywał staże naukowe m.in. w Berlinie i Londynie oraz w Stanach Zjednoczonych. Opublikował jako autor i współautor około 150 prac naukowych[1].
Zajął się też prowadzeniem firmy doradczej, w 2004 był sekretarzem rady nadzorczej KGHM Polska Miedź S.A. Wieloletni działacz Stowarzyszenia „Ordynacka”[2].
Należał do Sojuszu Lewicy Demokratycznej, z ramienia którego 2002 i 2006 z ramienia był wybierany na radnego sejmiku dolnośląskiego (ponadto w 2001 i 2005 bez powodzenia kandydował do Sejmu, a w 2004 w wyborach uzupełniających do Senatu[3]). W III kadencji sejmiku pełnił przez ponad rok funkcję wiceprzewodniczącego. Odszedł z SLD, a w lipcu 2008 został członkiem klubu radnych Platformy Obywatelskiej[4]. Nie uzyskał reelekcji w 2010.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim (1998)[5] i Oficerskim (2005)[6] Orderu Odrodzenia Polski.