W tym artykule będziemy analizowaćJan Sobczak (infułat), temat, który wywołał duże zainteresowanie i debatę we współczesnym społeczeństwie. _Var1 okazał się przedmiotem dyskusji w różnych obszarach, od polityki po naukę, w tym kulturę i technologię. Jego znaczenie i wpływ na życie codzienne sprawiają, że jest to temat interesujący dla szerokiego grona osób, niezależnie od wieku, płci, poziomu społeczno-ekonomicznego czy położenia geograficznego. W tym artykule będziemy badać różne aspekty Jan Sobczak (infułat), analizując jego pochodzenie, ewolucję, wpływ i możliwe przyszłe implikacje. Ponadto omówimy różne perspektywy i opinie na ten temat, aby zaoferować szeroką i wzbogacającą wizję na ten temat, który jest dziś tak aktualny.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
14 czerwca 1953 |
Jan Sobczak (ur. 10 maja 1927 w Solcy Wielkiej) – polski duchowny katolicki archidiecezji łódzkiej, infułat, prałat, kanonik, pierwszy dziekan dekanatu Łódź-Retkinia.
Pochodzi z parafii św. Wawrzyńca w Solcy Wielkiej (dekanat ozorkowski). Ukończył łódzkie, diecezjalne Wyższe Seminarium Duchowne. Święcenia kapłańskie przyjął 14 czerwca 1953 w Łodzi. W 1960 na Akademii Teologii Katolickiej[1] w Warszawie obronił pracę magisterską z teologii.
W 1974 został mianowany proboszczem parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Łodzi – Retkini, dawnej podłódzkiej wsi, na terenie której w latach 70. i 80. XX wieku powstało kilkudziesięciotysięczne osiedle mieszkaniowe. Z racji ponad dziesięciokrotnego wzrostu liczby wiernych, w latach 1978–1982 pod przewodnictwem ks. Sobczaka dokonano całkowitej przebudowy parafialnego kościoła. W tym czasie ówczesne władze miasta były bardzo nieprzychylne budowom nowych świątyń i w ogóle nie wydawały pozwoleń na takie inwestycje. Jednak o retkińskim sukcesie zdecydowało to, iż ks. Sobczak starał się jedynie o pozwolenia na rozbudowę istniejącego już od 1910 kościoła, na co trudniej było znaleźć formalną argumentację, by takich działań zabronić. W praktyce z niewielkiego wiejskiego kościoła ostała się tylko dzwonnica, a cała kubatura świątyni kilkukrotnie się zwiększyła (powstał kościół dwupoziomowy, w którym poza miejscem na czynności sakralne, znalazły się sale duszpasterskie i dydaktyczne).
Gdy sytuacja polityczna pod koniec lat 80. zaczęła się zmieniać (szczególnie po wizycie w Łodzi Jana Pawła II) zaistniała możliwość tworzenia parafii i budowy nowych kościołów. Na skutek starań parafian i ks. Sobczaka na Retkini powstały 4 nowe świątynie parafialne, które odciążyły dotychczas jedyną, liczącą aż 80 tys. wiernych, parafię Najświętszego Serce Jezusowego.
Ks. Sobczak był proboszczem i dziekanem na Retkini do sierpnia 2007, gdy przeszedł na kościelną emeryturę. Od tego czasu jest rezydentem w parafii NSJ, pomagając jej obecnemu proboszczowi i nowemu dziekanowi, ks. Romanowi Łodwigowi.
Według materiałów IPN, ks. Sobczak był w latach 1971–1990 zarejestrowany jako tajny współpracownik SB o pseudonimie „Ula” pod numerem ewidencyjnym 18035[2].