Jan Tomaszewski (1903–1940)

Obecnie Jan Tomaszewski (1903–1940) jest tematem szeroko omawianym i badanym w różnych obszarach. Jego znaczenie zyskało na znaczeniu w ostatnich latach, będąc przedmiotem debaty w kręgach akademickich, politycznych i społecznych. Jan Tomaszewski (1903–1940) przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i obywateli, generując rosnące zainteresowanie zrozumieniem jego implikacji i konsekwencji. W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Jan Tomaszewski (1903–1940), zajmując się jego różnymi aspektami i oferując szczegółową analizę jego wpływu na dzisiejsze społeczeństwo. Poprzez podejście multidyscyplinarne będziemy starali się rzucić światło na kluczowe aspekty Jan Tomaszewski (1903–1940) i przeanalizować jego znaczenie we współczesnym świecie.

Jan Tomaszewski
Ilustracja
porucznik piechoty porucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia

7 stycznia 1903
Żłobin

Data i miejsce śmierci

11–13 maja 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1920–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Brygada Jazdy Ochotniczej,
16 Dywizja Piechoty,
78 pułk piechoty

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Tomaszewski (ur. 7 stycznia 1903 w Żłobinie, zm. 11–13 maja[1] 1940 w Katyniu) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, inżynier górnictwa, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Józefa i Antoniny z Sadowskich[2] urodzony w Żłobinie w ówczesnej guberni mohylewskiej[2]. Uczęszczał do liceum ogólnokształcące w Warszawie[1]. Ukończył 8 semestrów Wydziału Mechanicznego Politechniki Warszawskiej. W 1920 wcielony do jazdy mjr. Jaworskiego, następnie służył w szwadronie por. Tadeusza Ciemochowskiego, który został przydzielony do 16 Dywizji Piechoty. Brał udział w wojnie z bolszewikami i odznaczono go Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2].

W okresie międzywojennym po demobilizacji podjął przerwane studia na Politechnice, a następnie na Akademii Górniczej w Krakowie[1]. Otrzymał tytuł inżyniera górnictwa[1], a następnie rozpoczął pracę w kopalni "Wujek" w Katowicach. W 1929 powołany na ćwiczenia rezerwy, które odbył w 4. szwadronie 1 pułku szwoleżerów. W 1931 ukończył kurs w Batalionie Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 2 w Biedrusku[2]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1931 w korpusie oficerów rezerwy piechoty. pozostawał w ewidencji PKU Warszawa Miasto III, a od 1938 - Komendy Rejonu Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział w rezerwie do 71 pułku piechoty z Zambrowie[3]. W 1933 i 1935 odbył w tym pułku ćwiczenia rezerwy. Kolejne ćwiczenia odbył w 1937 w Szkole Obrony Przeciwgazowej. 19 marca 1939 awansowany do stopnia porucznika rezerwy[1].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 walczył w 78 pułku piechoty z Baranowicz[2]. Po agresji ZSRR na Polskę w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Od maja 1940 przebywał w obozie jenieckim w Kozielsku[1], skąd wysłał ostatnie dwa listy, otrzymane przez matkę i siostrę późną wiosną 1940[1]. Między 10 a 11 maja 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego[1] – lista wywózkowa 059/1[1][2] z 9 maja 1940, pozycja 77[4]. Między 11 a 13 maja 1940 został zamordowany w Katyniu[1][2] przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Ofiary tej zbrodni grzebano w bezimiennych mogiłach zbiorowych, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[5][6]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne[7][8][9], jednak Jan Tomaszewski nie został zidentyfikowany.

Był kawalerem i mieszkał w Chorzowie[1].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[10][11]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007[12] w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[13][14].

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 735.
  2. ↑ a b c d e f g h Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 646.
  3. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 71, 540.
  4. ↑ a b Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 303.
  5. ↑ 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl , polskieradio.pl (pol.).
  6. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. LIII.
  7. ↑ Historia Zbrodni Katynskiej (pol.).
  8. ↑ Pierwsze ekshumacje w Katyniu. "Wszystko było przesiąknięte zapachem śmierci" - Historia , www.polskieradio.pl (pol.).
  9. ↑ Instytut Pamięci Narodowej - Kraków, Niemcy w Katyniu w 1943 roku, „Instytut Pamięci Narodowej - Kraków” (pol.).
  10. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  11. ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem , edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 (pol.).
  12. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. , web.archive.org, s. 119 (pol.).
  13. ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. . (pol.).
  14. ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” , prezydent.pl (pol.).

Bibliografia