Jan Winczakiewicz

W dzisiejszym świecie Jan Winczakiewicz to temat budzący duże zainteresowanie i debatę wśród specjalistów i ogółu społeczeństwa. Od początków po dzisiejszą ewolucję Jan Winczakiewicz przykuwał uwagę milionów ludzi na całym świecie. Artykuł ten, wykorzystując różne perspektywy i podejścia, ma na celu zbadanie i przeanalizowanie różnych aspektów Jan Winczakiewicz, oferując wszechstronną wizję, która pozwala nam zrozumieć jego znaczenie i wpływ na społeczeństwo. Od najważniejszych aspektów po możliwe wyzwania i przyszłe implikacje, ten artykuł ma na celu przedstawienie kompletnej i wzbogacającej wizji Jan Winczakiewicz.

Jan Winczakiewicz
Data i miejsce urodzenia

6 marca 1921
Kielce

Data i miejsce śmierci

24 marca 2012
Lailly-en-Val

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

literatura piękna

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP Krzyż Walecznych (od 1941)

Jan Winczakiewicz, pseudonim „Cezary Lutecki” (ur. 6 marca 1921 w Kielcach, zm. 24 marca 2012 w Lailly-en-Val) – polski żołnierz, poeta, prozaik, dramaturg, krytyk literacki i teatralny; od 1945 mieszkał we Francji; laureat Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1963), współpracownik miesięcznika „Kultura”, tygodnika „Wiadomości”, miesięcznika „Teatr”; tłumacz literacki, malarz; wolnomularz.

Życiorys

W 1938 ukończył Gimnazjum im. Adama Asnyka w Kaliszu a następnie szkołę podchorążych w Szczypiornie. W czasie II wojny światowej uczestniczył w kampanii wrześniowej, a następnie walczył w Normandii w 1 Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka; został ranny w bitwie pod Bredą (1944).

Po wojnie osiadł we Francji, której uzyskał obywatelstwo. Został pracownikiem Sekcji Polskiej Radia Francuskiego (ORTF) aż do emerytury (1974). Zajmował się również twórczością literacką, malarską. Tłumaczył literaturę hiszpańską, w tym poezje Federica Garcíi Lorki. W 1963 zdobył Nagrodę Fundacji im. Kościelskich. Swoje prace malarskie wystawiał w wielu krajach zachodniej Europy, w 1972 zdobył we Włoszech nagrodę Grand Premio Della Cita Eterna. Wydał także pisany z punktu widzenia Polaka przewodnik po Paryżu Polak zwiedza Paryż (1972).

W 1990 odwiedził Kalisz, w tamtejszym Klubie Międzynarodowej Prasy i Książki zorganizowano wystawę, a następnie aukcję jego prac, z której dochód artysta przeznaczył na renowację kaliskich cmentarzy. Zbiór jego poezji Wiersze przesiane opublikowała w 1992 redakcja tygodnika „Ziemia Kaliska”. W 1995 otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Kalisza.

Zmarł 24 marca 2012 w Lailly-en-Val; został pochowany na cmentarzu Les Champeaux w Montmorency pod Paryżem[1].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Katarzyna Karaś, Andrzej Mietkowski: Zmarł Jan Winczakiewicz. Wybitna postać powojennej emigracji. polskieradio.pl, 2012-03-27. . (pol.).
  2. ↑ Grudziński 1990 ↓, s. 262.
  3. ↑ Grudziński 1990 ↓, s. 285.

Bibliografia

  • Antoni Grudziński: Lista żołnierzy odznaczonych zestawiona na podstawie Dzienników Personalnych Naczelnego Wodza i Ministra Obrony Narodowej oraz Rozkazów Dziennych 1 Dywizji Pancernej. W: Stanisław Maczek: Od podwody do czołga. Wyd. III (I krajowe). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1990.
  • Jan Winczakiewicz: Andaluzja i Kastylia. Antologia poezji hiszpańskiej. Londyn: Oficyna Poetów i Malarzy, 1963.
  • Sonety hiszpańskie. Spolszczył Jan Winczakiewicz. Londyn: Oficyna Poetów i Malarzy, 1965.
  • Jan Winczakiewicz, Audycje polskie z Paryża – Archiwum Emigracji. Źródła i Materiały do Dziejów Emigracji Polskiej po 1939 roku, z. 3, Toruń 2000, s. 273.
  • Jan Winczakiewicz, Z szuflady emigranta. Toruń: Biblioteka Uniwersytecka, 2001, 167, s., tabl. 2.
  • (fr) Gabriel Garçon, La radio française parle le polonais. Lille, Le Rayonnement Culturel Polonais, 1991.

Linki zewnętrzne