Jan Wojnowski

Temat Jan Wojnowski jest dziś niezwykle ważny, ponieważ wywarł ogromny wpływ na różne obszary społeczeństwa. Od samego początku Jan Wojnowski budził zainteresowanie ekspertów i badaczy, którzy poświęcili swój czas i wysiłek na analizę jego implikacji i konsekwencji. Z biegiem czasu Jan Wojnowski ewoluował i dostosował się do nowych potrzeb i wymagań społeczeństwa, stając się dziś aktualnym tematem. W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy Jan Wojnowski i jego wpływ w różnych obszarach, oferując pełny i zaktualizowany przegląd tego bardzo istotnego tematu.

Jan Wojnowski
Data i miejsce urodzenia

23 grudnia 1946
Torzewo

Data i miejsce śmierci

9 lutego 1990
Bydgoszcz

Wzrost

158 cm

Informacje klubowe
Klub

Zawisza Bydgoszcz

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa świata
srebro Columbus 1970 waga piórkowa
brąz Hawana 1973 waga piórkowa
Grób Jana Wojnowskiego na cmentarzu komunalnym przy ul. Wiślanej

Jan Wojnowski (ur. 23 grudnia 1946 w Torzewie, zm. 9 lutego 1990 w Bydgoszczy) – polski sztangista, dwukrotny medalista mistrzostw świata i mistrz Europy.

Kariera

Startował w wadze piórkowej, w barwach Zawiszy Bydgoszcz. Pierwszy sukces w karierze osiągnął w 1968 roku, kiedy zwyciężył na mistrzostwach Polski[1]. Dzięki temu znalazł się w kadrze Polski na igrzyska olimpijskie w Meksyku, gdzie zajął czwarte miejsce. Walkę o podium przegrał o 2,5 kg z Japończykiem Yoshiyukim Miyake. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Columbus zajął drugie miejsce. W zawodach tych rozdzielił na podium kolejnego Polaka, Mieczysława Nowaka i Yoshiyukiego Miyake. Po mistrzostwach całą trójkę zdyskwalifikowano za stosowanie niedozwolonych środków, jednakże już po roku dyskwalifikację cofnięto, a działacze Międzynarodowej Federacji Podnoszenia Ciężarów przeprosili z pomyłkę[1]. W tym samym roku został też wicemistrzem Europy, a na rozgrywanych rok później mistrzostwach Europy w Sofii zdobył złoty medal.

Ostatni sukces osiągnął podczas mistrzostw świata w Hawanie, zdobywając brązowy medal. Lepsi byli jedynie Dito Szanidze z ZSRR i Norair Nurikjan z Bułgarii. Na rozgrywanych w 1972 roku igrzyskach olimpijskich w Monachium spalił wszystkie podejścia w podrzucie i ostatecznie nie został sklasyfikowany. Był też między innymi czwarty na mistrzostwach Europy w Madrycie w 1973 roku i mistrzostwach Europy w Weronie rok później.

Trzykrotny mistrz oraz 15-krotny rekordzista Polski. W 1971 roku ustanowił wynikiem 397,5 kg rekord świata w trójboju[2]. Odznaczony medalem Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i odznaką Zasłużonego Mistrza Sportu.

Jego syn, Radosław Wojnowski, również był sztangistą[1]. Został pochowany na cmentarzu przy ulicy Wiślanej sektor VII-C, rząd 4, grób 29[3].

Przypisy

  1. ↑ a b c Sportowa Historia.pl: Historia Jana Wojnowskiego (pol.)
  2. ↑ Profil na chidlovski.net (ang.)
  3. ↑ Miejsce pochówku. .

Linki zewnętrzne