W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Jan Wojtkowiak, analizując jego pochodzenie, ewolucję, znaczenie dzisiaj i możliwy rozwój w przyszłości. Jan Wojtkowiak to temat szeroko dyskutowany i badany w różnych obszarach, budzący zainteresowanie naukowców, badaczy, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa. Na przestrzeni dziejów Jan Wojtkowiak odgrywał kluczową rolę w różnych kontekstach, znacząco wpływając na społeczeństwo, kulturę i życie codzienne. Poprzez wszechstronną analizę zajmiemy się różnymi perspektywami i podejściami zastosowanymi do zrozumienia Jan Wojtkowiak, a także implikacjami i wyzwaniami, jakie obecnie stwarza. Poprzez ten artykuł staramy się przedstawić wszechstronną wizję Jan Wojtkowiak i jego wpływu na społeczeństwo, promując konstruktywną i wzbogacającą debatę na ten bardzo istotny temat.
| Sługa Boży | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
18 grudnia 1917 |
| Data i miejsce śmierci |
25 grudnia 1940 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
19 maja 1940 |
Jan Wojtkowiak SVD (ur. 18 grudnia 1917 w Bruczkowie, zm. 25 grudnia 1940 w Mauthausen-Gusen) – polski kleryk katolicki, Sługa Boży Kościoła katolickiego.
20 grudnia 1917 roku został ochrzczony, a do Pierwszej Komunii Świętej przystąpił 19 maja 1929[1]. W 1933 roku podjął naukę w Małym Seminarium w Bruczkowie, a po ukończeniu Niższego Seminarium Duchownego pw. Królowej Apostołów w Rybniku w 1939 roku wstąpił nowicjatu w Chludowie[1].
Po wybuchu II wojny światowej, 25 stycznia 1940, Niemcy internowali wszystkich przebywających w Domu Misyjnym duchownych i utworzyli obóz przejściowy dla zakonników i księży z okolicy. 19 maja złożył w trybie przyśpieszonym pierwsze śluby zakonne[1]. Aresztowany został 22 maja 1940 roku i przewieziony do Fortu VII w Poznaniu, później do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego Dachau (KL) (oznaczony pod numerem 11432), a stamtąd 2 sierpnia do Mauthausen-Gusen (gdzie nadano mu numer 7320)[1].
Tam wyniszczony ciężką pracą zachorował i wyrzucony do przedsionka zamarzł. Jego zwłoki spalono w krematorium.
Jest jednym z 122 Sług Bożych, wobec których 17 września 2003 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej. 23 kwietnia 2008 roku zamknięto proces rogatoryjny (diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego)[1].