W dzisiejszym artykule zagłębimy się w Janina Wilczówna, temat, który na przestrzeni dziejów wzbudził zainteresowanie wielu ludzi. Jest to szeroka i różnorodna koncepcja, która obejmuje różne aspekty, od wpływu na społeczeństwo po znaczenie na poziomie osobistym. Janina Wilczówna był przedmiotem badań, debat i refleksji, generując sprzeczne opinie i rodząc podstawowe pytania. W tym artykule będziemy badać różne podejścia i perspektywy, które pojawiły się wokół Janina Wilczówna, w celu zaoferowania pełnej i wzbogacającej wizji tego bardzo istotnego tematu. Dołącz do nas podczas tej wycieczki po Janina Wilczówna i odkryj wszystko, co ma do zaoferowania ten fascynujący temat!
![]() Janina Wilczówna w filmie Bolek i Lolek, 1936 | |
Imię i nazwisko |
Janina Maria Wilczer lub Wilcz |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci |
17 września 1979 |
Zawód |
aktorka |
Współmałżonek |
Teodor Dzierzgowski Stanisław Sławik |
Lata aktywności |
1929-1962 |
Janina Maria Wilczer (ur. 21 marca 1917 w pociągu na trasie Warszawa-Moskwa, zm. 17 września 1979 w Dallas[1]) – aktorka pochodzenia żydowskiego[2].
Przed rozpoczęciem kariery aktorskiej pracowała w Banku Zrzeszonych Rzemieślników Żydowskich. W 1929 roku wzięła udział w konkursie Miss Judei organizowanym przez "Nasz Przegląd", a rok później została Miss Akademików. Karierę aktorską rozpoczęła w 1933 roku, kiedy została zakwalifikowana do Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie. Ukończyła go w 1936 roku, po czym została zaangażowana do Teatru Polskiego i Małego. Zadebiutowała rolą Arabelli w Klubie Pickwicka. W międzyczasie pojawiała się również w filmach.
W czasie wojny przebywała początkowo w Paryżu, gdzie została zaangażowana do filmu "Ostatnia noc". Pracowała również jako pielęgniarka przy Czerwonym Krzyżu oraz w biurze Ministerstwa Spraw Wojskowych we Francji. w 1940 roku, była także członkinią Teatru Polskiego w Paryżu. 30 kwietnia 1940 roku wyszła za mąż za Teodora Dzierzgowskiego[3] we francuskim kurorcie Biarritz. Stamtąd przedostała się przez Hiszpanię i Portugalię do Wielkiej Brytanii, gdzie otrzymała pracę w biurze emigracyjnego rządu.
4 września 1942 roku wypłynęła na statku m/s "Stalowa Wola" do Stanów Zjednoczonych. Wysiadła w Montrealu i przez St. Albanas w stanie Vermount dostała się do nowego Jorku. Początkowo zarabiała dając przedstawienia przed filmami z jej udziałem, następnie zatrudniła się w biurze pracując jednocześnie w nowo utworzonym Polskim Teatrze Artystów. Okazjonalnie występowała także w nowojorskim radiu WHOM.
Między październikiem 1942 roku, a lipcem 1943 roku pracowała jako maszynistka w biurach Samodzielnej Ekspozytury Wywiadowczej „Estezet” Oddziału II Sztabu Naczelnego Wodza w Nowym Jorku[3]. Tam poznała Stanisława Sławika, za którego wyszła za mąż 10 października 1947 roku w Waszyngtonie.
Od 1949 roku mieszkała z mężem w Dallas, gdzie rok późnej otworzyła słynną restaurację "Old Warsaw".
Zmarła na raka płuc 17 września 1979 roku w szpitalu episkopalnym przy Gaston Avenue w Dallas[3].