Obecnie Jankiel Gutsztadt to temat, który przyciąga uwagę wielu ludzi na całym świecie. Od wpływu na społeczeństwo po reperkusje na poziomie osobistym, Jankiel Gutsztadt to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym. W całej historii Jankiel Gutsztadt był przedmiotem debat i kontrowersji, wywołując mieszane opinie i mieszane emocje. W tym artykule zbadamy różne aspekty Jankiel Gutsztadt, od jego powstania po dzisiejszą ewolucję, w celu zapewnienia kompleksowego spojrzenia na ten temat, który jest dziś tak istotny.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie |
kupiec, księgarz |
Jankiel Gutsztadt (ur. 15 października 1817 w Drobinie[a] w powiecie płockim, zm. 11 sierpnia 1890[b] w Łodzi) – polski kupiec pochodzenia żydowskiego, właściciel pierwszej księgarni w Łodzi.
Syn Lejzora i Frajdy z Wiłkowiczów.
W latach 30. XIX w. prawdopodobnie mieszkał w Uniejowie, skąd przeniósł się do Łodzi i na Starym Mieście – prawdopodobnie od 1848 r. a z pewnością w 1855 r.[1] – prowadził przy ul. Nowomiejskiej sklep z wyrobami włókienniczymi (w którym sprzedawał książki w języku jidysz, polskim i niemieckim na podstawie zezwolenia z 1848 r.) powoli przekształcany w księgarnię. Była to prawdopodobnie pierwsza księgarnia w Łodzi. Księgarnia miała również dział antykwaryczny i wypożyczalnię książek i wkrótce została przeniesiona na ul. Piotrkowską 75. Jak informował w 1850 r. Prezydent m. Łodzi Franciszek Traeger była „od rządu upoważniona" i posiadała dzieła klasyczne „i do czytania" w liczbie 310[2].
Był prawdopodobnie właścicielem domu przy ul. Wschodniej[3] i członkiem Zgromadzenia Kupców m. Łodzi, wpisanym do ksiąg 9 maja 1854 r. jako kupiec mający 1500 rubli majątku.
Widocznie księgarnia nie przynosiła dochodów[4], bo w 1858 r. została zlikwidowana a jej właściciel zbankrutował. W 1860 r., gdy zajęto mu ruchomości, wśród przedmiotów, które pozostały, spis wykazał 825 „książek do czytania polskich i niemieckich mocno zużytych", zapewne pozostałość po wypożyczalni lub dziale antykwarycznym. W 1863 r. został osadzony w łęczyckim więzieniu, prawdopodobnie jako niewypłacalny dłużnik.
Zmarł w 1890 r. w Łodzi w wieku 73 lata[c] i został pochowany na starym cmentarzu żydowskim przy ul. Wesołej.
Żonaty z Chają Koziebrodek (ur. 25 maja 1817 r.) i po raz wtóry z Libą Ruchlą (1819–1892) z Kochanowskich, miał siedmioro dzieci, w tym synów: Abrama (ur. 1841) i Moszka (Mośka) Nutę (ur. 1837), ojca znanych w Łodzi właścicieli drukarni: Abrama Majera (1853–1924) i Lajzera (1857–1939) Gutsztadów. Obaj zostali pochowani na nowym cmentarzu żydowskim przy ul. Brackiej w Łodzi.