Janusz Cisek

Dziś chcemy zagłębić się w fascynujący świat Janusz Cisek. Niezależnie od podejścia, Janusz Cisek zawsze budził zainteresowanie i ciekawość ludzkości. Niezależnie od tego, czy był przedmiotem badań, postacią historyczną, czy inspiracją do kreatywności, Janusz Cisek odcisnął swoje piętno na świecie w niewyobrażalny sposób. Na przestrzeni dziejów był przedmiotem debat, analiz i podziwu, uznawany za punkt odniesienia w różnych kontekstach. W tym artykule zbadamy różne aspekty Janusz Cisek, próbując rzucić światło na jego znaczenie i wpływ na różne aspekty ludzkiego życia.

Janusz Cisek
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 listopada 1955
Stalowa Wola

Data i miejsce śmierci

28 lutego 2020
Piaseczno

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych
Okres

od 14 czerwca 2012
do 24 kwietnia 2013

Dyrektor wykonawczy Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce
Okres

od 1992
do 2000

Poprzednik

Jerzy Prus

Następca

Iwona Drąg Korga

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Multimedia w Wikimedia Commons
Grób Janusza Ciska na cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Janusz Waldemar Cisek (ur. 8 listopada 1955 w Stalowej Woli[1], zm. 28 lutego 2020 w Piasecznie[1][2]) – polski historyk, wykładowca akademicki, dyrektor Instytutu Piłsudskiego oraz Muzeum Wojska Polskiego, w latach 2012–2013 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych.

Życiorys

Syn Romana i Łucji[2]. Absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. Komisji Edukacji Narodowej w Stalowej Woli, w 1980 ukończył historię na Uniwersytecie Jagiellońskim[3]. W 1993 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na Uniwersytecie Wrocławskim na podstawie pracy zatytułowanej Białoruskie oddziały gen. Stanisława Bułak-Bałachowicza w polityce Józefa Piłsudskiego w okresie wojny polsko-bolszewickiej (marzec-grudzień 1920 r.). W 2003 habilitował się na tej samej uczelni. W 2013 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych[4].

Początkowo pracował w krakowskich archiwach[3]. W 1986 wyjechał do Nowego Jorku, pracował w Instytucie Piłsudskiego, pełniąc funkcje wicedyrektora (1989–1992) i dyrektora (1992–2000) tej instytucji[5]. Po powrocie do Polski pełnił funkcje zastępcy dyrektora departamentu w Ministerstwie Kultury (2001–2002) i wiceprezydenta Stalowej Woli (2002–2003). W 2006 objął stanowisko dyrektora Muzeum Wojska Polskiego[3][5], które pełnił do 2012. Jako wykładowca akademicki był związany z Uniwersytetem Jagiellońskim, gdzie został profesorem nadzwyczajnym w Instytucie Europeistyki[4]. Został też komendantem głównym Związku Strzeleckiego „Strzelec” Organizacji Społeczno-Wychowawczej (2008–2012), członkiem władz Fundacji Byłych Żołnierzy Jednostek Specjalnych GROM[6] i członkiem Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie[7].

W wyborach w 2011 bez powodzenia kandydował z ramienia PSL do Senatu[8]. 11 czerwca 2012 powołany na podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych[5]. 24 kwietnia 2013 został odwołany ze stanowiska po złożeniu rezygnacji, którą motywował względami zdrowotnymi – koniecznością przejścia chemioterapii w związku z białaczką[9].

Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera B40 dod./1/14)[10].

Odznaczenia i wyróżnienia

Wybrane publikacje

  • Kalendarium życia Józefa Piłsudskiego 1867–1935 (współautor z Wacławem Jędrzejewiczem, wstęp Zbigniew Brzeziński), Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1994.
  • Kościuszko, we are here! American pilots of the Kościuszko Squadron in defense of Poland, 1919–1921, McFarland, Jefferson 2002.
  • Józef Piłsudski w Krakowie, Fundacja CDCN, Księgarnia Akademicka, Kraków 2003.
  • Lista strat Legionów Polskich 1914–1918 (współautor z Kamilem Stepanem i Kajetanem Stefanowiczem), Księgarnia Akademicka i Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, Kraków 2006.
  • Józef Piłsudski, Świat Książki, Warszawa 2007.
  • Do niepodległości (współautor z Markiem Ciskiem), Świat Książki, Warszawa 2008.
  • Granice Rzeczpospolitej i wojna polsko-bolszewicka w świetle amerykańskich raportów dyplomatycznych i wojskowych (1919–1921), Księgarnia Akademicka, Kraków 2012.
  • Słownik Legionistów Polskich 1914–1918 (współautor z Ewą Kozłowską i Łukaszem Wieczorkiem), t. 1. i 2., Oficyna Wydawnicza Volumen, Stowarzyszenie Przyjaciół Zalesia Górnego, Kraków-Warszawa-Zalesie Górne 2017–2018.

Przypisy

  1. ↑ a b Ewa Kozłowska: Miało być na chwilę…. niezalezna.pl, 1 marca 2020. .
  2. ↑ a b Janusz Cisek. rejestry-notarialne.pl. .
  3. ↑ a b c Nota biograficzna na stronie prywatnej. .
  4. ↑ a b Prof. dr hab. Janusz Waldemar Cisek, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .
  5. ↑ a b c Janusz Cisek powołany na stanowisko Podsekretarza Stanu w MSZ. msz.gov.pl, 11 czerwca 2012. .
  6. ↑ Fundacja Byłych Żołnierzy Jednostek Specjalnych GROM. krs.serwisprawa.pl. .
  7. ↑ Wybór członków Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie. Polskie Towarzystwo Naukowe na Ojczyźnie. s. 140. .
  8. ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. .
  9. ↑ Tusk: Wiceminister SZ Janusz Cisek złożył rezygnację; przyjmę ją. gazeta.pl, 24 kwietnia 2013. .
  10. ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. .
  11. ↑ M.P. z 2010 r. nr 15, poz. 155
  12. ↑ Laureaci nagrody „Krakowskiej Książki Miesiąca” w latach 2009–1995. biblioteka.krakow.pl. .