W dzisiejszym świecie Janusz Kroszel stał się tematem ciągłego zainteresowania i debaty. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, w miejscu pracy, w polityce czy w życiu osobistym ludzi, Janusz Kroszel jest elementem, który dziś nie pozostaje niezauważony. W miarę postępu świata i zmiany okoliczności, Janusz Kroszel staje się coraz bardziej istotny, a jego wpływ jest odczuwalny we wszystkich aspektach codziennego życia. W tym artykule dokładnie zbadamy rolę i znaczenie Janusz Kroszel, analizując jego różne aspekty i wpływ na społeczeństwo jako całość.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
profesor nauk ekonomicznych | |
Specjalność: finanse, polityka ekonomiczna i społeczna | |
Alma Mater | |
Profesura | |
Uczelnia |
Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Opolu |
Janusz Kroszel (ur. 1 października 1930 w Szamotułach, zm. 4 lipca 2021 w Warszawie[1]) – polski ekonomista, specjalizujący się w finansach, polityce ekonomicznej i społecznej, nauczyciel akademicki związany z Uniwersytetem Opolskim.
Urodził się w 1930 roku w Szamotułach, gdzie spędził pierwsze lata dzieciństwa. W czasie II wojny światowej trafił wraz z rodziną do niemieckiego więzienia we Wronkach. Następnie przebywał na Kielecczyźnie. Po zakończeniu wojny wrócił do rodzinnych Szamotuł, gdzie ukończył liceum ogólnokształcące z wyróżnieniem. Podjął studia na Akademii Handlowej w Poznaniu, gdzie uzyskał tytuł magistra w 1954 roku pisząc pracę pod kierunkiem prof Janusza Wierzbickiego[2].
W 1955 roku został skierowany do pracy w Wojewódzkiej Komisji Planowania Gospodarczego (WKPG) w Opolu. Zorganizował tutaj Wojewódzką Pracownię Planów regionalnych, Radę Naukowo-Ekonomiczną przy WKPG, opolski oddział Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego. W latach 1973–1980 pełnił stanowisko prorektora ds organizacji i dydaktycznych opolskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej. W tym czasie zorganizował na uczelni kierunki ekonomiczne, powołując w 1975 roku Instytut Nauk Ekonomicznych WSP[3], którego był pierwszym dyrektorem. W 1980 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. W latach 1982–1995 był dyrektorem Instytutu Śląskiego w Opolu. Był jednym z organizatorów Wyższej Szkoły Zarządzania i Marketingu we Wrocławiu[4], której był pierwszym rektorem w latach 1995-2000[5]. Ponadto wykładał na Wydziale Zarządzania Politechniki Częstochowskiej.