Janusz Szewczak

W tym artykule poruszony zostanie temat Janusz Szewczak, który wywołał duże zainteresowanie i debatę w różnych obszarach. Janusz Szewczak to temat, który przykuł uwagę ekspertów i opinii publicznej ze względu na jego znaczenie w obecnym kontekście. Z czasem Janusz Szewczak stał się przedmiotem badań, analiz i rozbieżnych opinii, co wzbogaciło dyskusję wokół tego tematu. W tych wierszach staramy się zaoferować panoramiczny i szczegółowy obraz Janusz Szewczak, aby zapewnić szersze i głębsze zrozumienie jego znaczenia, implikacji i możliwych rozwiązań.

Janusz Szewczak
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 września 1953
Piła

Zawód, zajęcie

analityk gospodarczy, nauczyciel akademicki, publicysta

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

poseł na Sejm VIII kadencji (2015–2019)

Partia

Naprzód Polsko (2008–2010)

Odznaczenia
Medal „Pro Patria”

Janusz Szewczak, właśc. Jan Włodzimierz Szewczak[1][2] (ur. 23 września 1953 w Pile) – polski analityk gospodarczy, nauczyciel akademicki i publicysta, główny ekonomista Kasy Krajowej SKOK, poseł na Sejm VIII kadencji, w latach 2020–2024 członek zarządu PKN Orlen.

Życiorys

Ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Odbył staże naukowe na uczelniach w Pradze i Amsterdamie. Od 1977 do 1999 był pracownikiem naukowym Zakładu Prawa Finansowego na WPiA Uniwersytetu Warszawskiego[3]. Był m.in. doradcą komisji sejmowych, współpracownikiem Rządowego Centrum Studiów Strategicznych, doradcą prezesa zarządu Ursusa i zarządu Telewizji Polskiej, asystentem europosła Bogdana Pęka, a także prezesem Polskiego Centrum Badań Społeczno-Ekonomicznych i członkiem zarządu jednej ze spółek zależnych od PZU. Pracował również jako doradca ds. prawnych i ekonomicznych, analityk gospodarczy oraz wykładowca w Wyższej Szkole Ekonomiczno-Informatycznej w Warszawie[1][3]. Później związany z systemem spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych[3]; w 2009 został głównym ekonomistą Kasy Krajowej SKOK[1].

Jest autorem felietonów i artykułów prasowych, publikowanych m.in. przez „Nasz Dziennik”, „W Sieci”, „Gazetę Polską”, „Niedzielę”, „Tygodnik Solidarność[4] oraz „Wpis[5]. Jest również autorem książki Banksterzy. Kulisy globalnej zmowy (2016)[6].

Jako autor ekspertyz współpracował z różnymi partiami (KPN, ROP i LPR). Był również doradcą Samoobrony RP[7][8]. Działał w ugrupowaniu Naprzód Polsko, był wiceprezesem, a następnie w latach 2009–2010 pełniącym obowiązki prezesa tej partii[9].

W 1993 bez powodzenia kandydował z ramienia KPN do Senatu w województwie warszawskim[2]. W wyborach parlamentarnych w 2015 kandydował do Sejmu w okręgu chełmskim z listy Prawa i Sprawiedliwości. Uzyskał mandat posła VIII kadencji, otrzymując 7863 głosy[10]. W Sejmie objął funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji Finansów Publicznych oraz przewodniczącego Podkomisji stałej do spraw instytucji finansowych[11]. W 2019 nie ubiegał się o reelekcję. W latach 2020–2024 członek zarządu PKN Orlen[12][13]. W 2024 wszedł w skład komitetu wspierającego kandydaturę Karola Nawrockiego na prezydenta RP w wyborach w 2025[14]; został koordynatorem utworzonego w ramach tego komitetu zespołu ds. gospodarki (wraz z Elżbiety Chojny-Duch)[15].

Publikacje

  • Zielona wyspa czy ruchome piaski. Prawda o polskiej gospodarce, Zysk i S-ka, 2011.
  • Polska – kraj absurdów, Wydawnictwo Słowa i Myśli, 2013.
  • Wygaszanie Polski 1989–2015 (współautor), Biały Kruk, 2015.
  • Repolonizacja Polski (współautor), Biały Kruk, 2016.
  • Banksterzy: kulisy globalnej zmowy, Biały Kruk, Kraków 2016.
  • Polskość jest przywilejem. Antologia publicystyki patriotycznej (współautor), Biały Kruk, 2016.
  • Koniec świata starych elit, Wektory, 2018.
  • Idiotokracja, czyli zmowa głupców, Biały Kruk, 2020.
  • Chluba i zguba. Antologia najnowszej publicystyki patriotycznej (współautor), Biały Kruk, 2020.
  • Pandemia grzechu, czyli śmierć nauczycielką życia, Biały Kruk, 2022.
  • Piękno zdeptane, kult brzydoty, Biały Kruk, 2023.

Odznaczenia

Przypisy