Jarosław Mokrzycki
W tym artykule porozmawiamy o Jarosław Mokrzycki, temacie, który przykuł uwagę osób w każdym wieku i o każdym zainteresowaniu. Jarosław Mokrzycki to temat, który w ostatnim czasie wywołał wiele debat i kontrowersji, dlatego ważne jest, aby analizować go z różnych perspektyw. Od wpływu na społeczeństwo po znaczenie w kulturze popularnej, Jarosław Mokrzycki okazał się tematem ogólnego zainteresowania, który zasługuje na dogłębne zbadanie. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty Jarosław Mokrzycki, od jego pochodzenia po możliwe konsekwencje w przyszłości.
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
od 1989 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
• Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Zmechanizowanych |
| Stanowiska |
• dowódca plutonu piechoty górskiej w BSP |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
         
| |
Jarosław Ernest Mokrzycki[1] (ur. 23 stycznia 1970 w Głuszycy) – polski dowódca wojskowy; generał brygady Wojska Polskiego; dyrektor Centrum Doktryn i Szkolenia Sił Zbrojnych RP (2017–2021), od 2021 dowódca Litewsko-Polsko-Ukraińskiej Brygady LITPOLUKRBRIG (2021–2023); od 11 września 2023 szef sztabu 2 Korpusu Polskiego – Dowództwa Komponentu Lądowego.
Życiorys
Jarosław Mokrzycki urodził się 23 stycznia 1970 w Głuszycy.
Wykształcenie
Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych (1993), Akademii Obrony Narodowej (2002), Joint Forces Staff College w Norfolk (USA) (1995–1996), ukończył studia podyplomowe w Akademii Sztuki Wojennej i Akademii Leona Koźmińskiego[2].
Służba wojskowa
Studia wojskowe podjął 25 września 1989 jako podchorąży Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. W 1993 został promowany na pierwszy stopień oficerski – podporucznika. Służbę zawodową rozpoczął w 1993 w 21 Brygadzie Strzelców Podhalańskich z siedzibą w Rzeszowie na stanowisku dowódcy plutonu piechoty górskiej. W latach 1995–1996 jako oficer operacyjny służył w Polskim Kontyngencie Wojskowym w Syrii[a] na Wzgórzach Golan w misji UNDOF[4][2]. W 1996 po powrocie z misji objął stanowisko dowódcy kompanii szkolnej w Ośrodku Szkolenia przy 21 Rejonowych Warsztatach Technicznych w Rzeszowie[5].
W 2002 po ukończeniu Akademii Obrony Narodowej został skierowany do Dowództwa Wojsk Lądowych jako specjalista – początkowo w Wydziale Szkolenia, a następnie w sekretariacie Dowódcy Wojsk Lądowych. W 2006 po studiach w Norfolk (USA) objął funkcję szefa Wydziału Planowania Zobowiązań Sojuszniczych w Wydziale Planowania Dowództwa Wojsk Lądowych. W latach 2007–2008 służył podczas IX zmiany PKW Irak jako zastępca Szefa Sztabu Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe[b], po czym został wyznaczony na stanowisko szefa sekretariatu Dowódcy Wojsk Lądowych[7][2]. W latach 2010–2013 sprawował funkcję szefa Pionu Współpracy Międzynarodowej. W dniach 28–29 lutego 2012 w Warszawie w Dowództwie Wojsk Lądowych przewodniczył wraz z płk Jeanem Baptiste Minjoulat-Rey (szef Oddziału Współpracy Międzynarodowej Armii Francuskiej) w polsko-francuskich rozmowach sztabowych zakończonych podpisaniem planu współpracy dwustronnej na 2012[8].
W kwietniu 2013 uczestniczył w Bukareszcie w posiedzeniu plenarnym Komitetu Dowódców Wojsk Lądowych Krajów Europejskich Finabel, będąc w składzie delegacji polskiej, której przewodniczył dowódca Wojsk Lądowych gen. broni Zbigniew Głowienka[9]. W styczniu 2014 został skierowany do Rzeszowa, gdzie objął stanowisko zastępcy dowódcy 21 Brygady Strzelców Podhalańskich, które sprawował do października 2017 r., pełniąc w ostatnim roku funkcję p.o. dowódcy brygady. 25 kwietnia 2014 został odznaczony w Rzeszowie przez attaché obrony Niemiec płk Joachima Franke Srebrnym Krzyżem Honorowym Bundeswehry. Podczas uroczystego wręczenia odznaczenia płk Franke powiedział[10]. W październiku 2017 został przeniesiony do Wydziału Zachodniego Departamentu Wojskowych Spraw Zagranicznych MON. 2 lipca 2018 decyzją ministra obrony narodowej Mariusza Błaszczaka objął stanowisko Dyrektora Centrum Doktryn i Szkolenia Sił Zbrojnych RP w Bydgoszczy. Koordynator kampanii pod kryptonimem „Nowe Urządzenie Polskie” NUP 2X35[c].
24 lipca 2019 w Warszawie w Wojskowej Akademii Technicznej uczestniczył w seminarium naukowym na temat „Metody analizy środowiska bezpieczeństwa”, w ramach kampanii „NUP 2X35” (Nowe Urządzenia Polskie)[d], gdzie przedstawił założenia kampanii „NUP 2X35”[12]. W dniach 16–20 listopada 2020 w Bydgoszczy w Centrum Doktryn i Szkolenia Sił Zbrojnych (CDiS SZ) zorganizował w formie online międzynarodową konferencję naukową GlobState III, odbywającą się w ramach kampanii analiz środowiska bezpieczeństwa i środowiska operacyjnego pod nazwą „Nowe Urządzenie Polskie” – NUP 2X35 i była poświęcona zasadom sztuki wojennej i operacyjnej dotyczącym przyszłego środowiska bezpieczeństwa na wschodniej flance NATO[13]. 29 września 2021 w Warszawie minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak wyznaczył go na dowódcę Litewsko-Polsko-Ukraińskiej Brygady LITPOLUKRBRIG[14]. 7 października 2021 w Lublinie przejął dowodzenie Litewsko-Polsko-Ukraińskiej Brygady (LITPOLUKRBRIG) od płka Dmytro Bratishko w obecności wiceministrów obrony narodowej sił zbrojnych Polski i Litwy – Marcina Ociepy i Žilvinasa Tomkusa[15].
10 listopada 2022 prezydent RP Andrzej Duda mianował go na stopień generała brygady[16]. 29 sierpnia 2023 minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak wyznaczył go na stanowisko szefem sztabu 2 Korpusu Polskiego – Dowództwa Komponentu Lądowego z dniem objęcia obowiązków 11 września 2023[17]. Interesuje się sportem, techniką wojskową i akwarystyką[18].
Życie prywatne
Jest żonaty, ma jednego syna. Włada językami angielskim i rosyjskim. Jego hobby to inżynieria bezpieczeństwa, informatyka, literatura oraz sporty górskie[19].
Awanse
podporucznik – 1993[2]
(...)
generał brygady – 10 listopada 2022[20]
Ordery, odznaczenia i wyróżnienia
- Wojskowy Krzyż Zasługi – 2021[1]
- Gwiazda Iraku – 2008[21]
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” – 2020[22]
- Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” – 2009[23]
- Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” – 2005[24]
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” – 2008[25]
- Srebrny Krzyż Honorowy Bundeswehry – 2014[10][26]
- Odznaka Honorowa Wojsk Lądowych – 2009
- Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Żołnierz RP” II Stopnia (Srebrna) – 2019[27]
- Buzdygan Honorowy – 2022[16]
- Odznaka Skoczka Spadochronowego Wojsk Powietrznodesantowych – 1991
- Złota Wojskowa Odznaka Sprawności Fizycznej –
- Kordzik honorowy Sił Zbrojnych RP – 2021[28]
- Odznaka pamiątkowa 21 Brygady Strzelców Podhalańskich – 2014 (ex officio)
- Odznaka Pamiątkowa Bieszczadzkiego Oddziału Straży Granicznej – 2016[29]
- Odznaka pamiątkowa Centrum Doktryn i Szkolenia Sił Zbrojnych – 2018 (ex officio)
- Odznaka pamiątkowa Litewsko-Polsko-Ukraińskiej Brygady LITPOLUKRBRIG – 2021 (ex officio)
i inne
Uwagi
- ↑ Dowódca zmiany ppłk Edward Gruszka[3].
- ↑ Dowódca zmiany gen. dyw. Tadeusz Buk[6].
- ↑ Wojskowy projekt analitycznego kierowanego na analizy zmian środowiska bezpieczeństwa, operacyjnego i pola walki przyszłości, a prowadzonego przez wspólnoty praktyków integrujące wojskowych analityków oraz pracowników naukowych z uczelni cywilnych i wojskowych, a także ekspertów reprezentujących jednostki administracji publicznej[11].
- ↑ Kampania „NUP 2X35” poświęcona metodom, technikom i narzędziom wykorzystywanym do analizy środowiska bezpieczeństwa[12].
Przypisy
- ↑ a b M.P. z 2021 r. poz. 861.
- ↑ a b c d Dowódca brygady. litpolukrbrig.wp.mil.pl. .
- ↑ Krzysztof Komorowski 2008 ↓, s. 215.
- ↑ Awanse generalskie na Święto Niepodległości. polska-zbrojna.pl. .
- ↑ Święto Litewsko-Polsko-Ukraińskiej Brygady. Szósta rocznica utworzenia. lublin.uw.gov.pl. .
- ↑ Krzysztof Komorowski 2009 ↓, s. 24.
- ↑ Płk Jarosław Mokrzycki awansował z podhalańczyków w Rzeszowie do ministerstwa obrony narodowej. nowiny24.pl. .
- ↑ Grzegorz Jasiński 2013 ↓, s. 42.
- ↑ Grzegorz Jasiński 2014 ↓, s. 75–76.
- ↑ a b Grzegorz Jasiński 2015 ↓, s. 76.
- ↑ Udział w VI Konferencji (2021). instytutpe.pl. .
- ↑ a b Piotr Jakuboszczak 2020 ↓, s. 121.
- ↑ Piotr Jakuboszczak 2021 ↓, s. 162.
- ↑ Anna Dąb-Kostrzewska 2022 ↓, s. 141.
- ↑ Anna Dąb-Kostrzewska 2022 ↓, s. 150.
- ↑ a b Awanse generalskie i admiralskie w Siłach Zbrojnych RP. prezydent.pl. .
- ↑ Zmiany kadrowe w armii. polska-zbrojna.pl. .
- ↑ Komorowski 2005 ↓, s. 153.
- ↑ Dyrektor Centrum Doktryn i Szkolenia Sił Zbrojnych. cdissz.wp.mil.pl. .
- ↑ Awanse generalskie i admiralskie w Siłach Zbrojnych RP. prezydent.pl. .
- ↑ Post. Prezydenta RP NR 34/08 z dnia 21.02.2008.
- ↑ Dec. MON Nr 1703 z dnia 2020-07-15.
- ↑ Dec. MON Nr 250 z dnia 2009.07.20.
- ↑ Dec. MON Nr 247 z dnia 2005.08.03.
- ↑ Dec. MON Nr 1142 z dnia 2008.07.29.
- ↑ Dec. MON Nr b/n z dnia 2013-12-02, wyd. Federalny Minister Obrony (Republika Federalna Niemiec).
- ↑ ROZKAZ Nr 295 z dnia 2019-05-13, wyd. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.
- ↑ Przekazanie obowiązków dyrektora CDIS SZ. portal-mundurowy.pl. .
- ↑ Medale za Zasługi dla Straży Granicznej – wręczone. bieszczadzki.strazgraniczna.pl. .
Bibliografia
- Anna Dąb-Kostrzewska (red.), Kronika Wojska Polskiego 2021, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2022, 141; 150, ISSN 1734-2317.
- Piotr Jakuboszczak (red.), Kronika Wojska Polskiego 2020, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2021, s. 92, ISSN 1734-2317.
- Piotr Jakuboszczak (red.), Kronika Wojska Polskiego 2019, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2020, s. 121, ISSN 1734-2317.
- Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2012, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2013, s. 42, ISSN 1734-2317.
- Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2014, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015, s. 76, ISSN 1734-2317.
- Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2013, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2014, s. 75–76, ISSN 1734-2317.
- K. Komorowski (red.), Kronika Wojska Polskiego 2008, Warszawa: MON – Wojskowe Biuro Badań Historycznych, 2009, s. 24, ISSN 1734-2317.
- Krzysztof Komorowski (red.), Kronika Wojska Polskiego 2007, Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2008, s. 215, ISSN 1734-2317.
- Oficjalna strona Litewsko-Polsko-Ukraińskiej Brygady im. Wielkiego Hetmana Konstantego Ostrogskiego LITPOLUKRBRIG COMMAND
- Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2021