Jaskinia w Gackowej Baszcie

W dzisiejszym świecie Jaskinia w Gackowej Baszcie stał się tematem o dużym znaczeniu w różnych obszarach społeczeństwa. Od wpływu na gospodarkę po wpływ na kulturę popularną, Jaskinia w Gackowej Baszcie przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Jaskinia w Gackowej Baszcie, analizując jego implikacje, ewolucję w czasie i znaczenie w bieżącym kontekście. Poprzez podejście multidyscyplinarne staramy się rzucić światło na to zjawisko i jego konsekwencje w dzisiejszym społeczeństwie.

Jaskinia w Gackowej Baszcie
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Gackowa Baszta, Dolina Kluczwody

Właściciel

prywatny

Długość

17 m

Deniwelacja

4,5

Wysokość otworów

303 m n.p.m.

Ekspozycja otworów

ku zachodowi

Kod

J.Olk.I-04.06

Położenie na mapie gminy Wielka Wieś
Mapa konturowa gminy Wielka Wieś, w centrum znajduje się punkt z opisem „Jaskinia w Gackowej Baszcie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Jaskinia w Gackowej Baszcie”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Jaskinia w Gackowej Baszcie”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Jaskinia w Gackowej Baszcie”
Ziemia50°09′02″N 19°48′50″E/50,150444 19,813778
Strona internetowa

Jaskinia w Gackowej Baszcie – jaskinia na Wyżynie Olkuskiej będącej częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Znajduje się w skale Gackowa Baszta w dolnej części Doliny Kluczwody[1], pod względem administracyjnym w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Wielka Wieś[2].

Opis obiektu

Otwór schroniska znajduje się na pionowej, zachodniej ścianie Gackowej Baszty, na wysokości około 25 m nad dnem doliny. Jest widoczny z daleka, ale trudno dostępny. Najłatwiej dostać się do niego można poprzez kilkunastometrowy zjazd na linie ze szczytu skały. Wspinanie się od dołu jest niebezpieczne ze względu na dużą kruszyznę, poza tym zbocze pod ścianą jest bardzo strome i zarośnięte.

Owalny otwór ma wymiary 1,5 × 2 m i jest myty. Za otworem jest stopniowo obniżający się i meandrujący, owalny korytarz. W jego początkowej części pod stropem znajduje się niewielka półka z krasowymi wymyciami. W najciaśniejszym miejscu korytarz ma postać rury o średnicy 0,8 m, rura ta uchodzi do poprzecznej szczeliny o wysokości 4 m. Szczelina ta, z wyjątkiem środkowej części, jest wypełniona próchnicą z dużą ilością kości zwierzęcych. Obydwa końce szczeliny wznoszą się i po kilku metrach ślepo kończą. W najszerszym miejscu szczeliny znajduje się na wysokości 1,8 m boczna rynna[1].

Jaskinia jest pochodzenia krasowego. Powstała w wapieniach z jury późnej. Brak w niej nacieków, namulisko próchniczne z drobnymi kościami. Jest sucha i na większej części swojej długości widna, jedynie najdalsze końce są ciemne. Przy otworze i na lepiej oświetlonych ścianach rozwijają się glony. Obserwowano muchówki, pająki, kosarze, motyla szczerbówkę ksieni oraz dwa nietoperze podkowce małe[1].

Ściana Gackowej Baszty z otworem jaskini

Historia poznania i dokumentacji

Jaskinia znana była wspinaczom, jednak nie była opisana. Wzmiankowali ją tylko K. Baran i T. Opozda w przewodniku wspinaczkowym[3]. Opis jaskini, jej dokumentację i plan sporządził N. Sznober w kwietniu 2015 r.[1]

Przypisy

  1. ↑ a b c d Norbert Sznober, Jaskinia w Gackowej Baszcie, Jaskinie Polski , Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy .
  2. ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza .
  3. ↑ K. Baran, T. Opozda, Skałki Podkrakowskie. Przewodnik wspinaczkowy – tom 2, Warszawa-Kraków: PTTK, Wydawnictwo „KRAJ”, 1985, s. 112.