Jean-Paul Delevoye

W dzisiejszym świecie Jean-Paul Delevoye nadal jest aktualnym tematem, który budzi zainteresowanie i debatę w społeczeństwie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Jean-Paul Delevoye przejął fundamentalną rolę w codziennym życiu ludzi. Od wpływu na gospodarkę po wpływ na relacje międzyludzkie, Jean-Paul Delevoye stał się powracającym tematem rozmów w różnych obszarach. Na przestrzeni historii Jean-Paul Delevoye ewoluował i dostosowywał się do zmian politycznych, społecznych i kulturowych, generując szeroki wachlarz perspektyw i opinii na ten temat. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Jean-Paul Delevoye, analizując jego znaczenie i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.

Jean-Paul Delevoye
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 stycznia 1947
Bapaume

Zawód, zajęcie

polityk, menedżer

Jean-Paul Delevoye (ur. 22 stycznia 1947 w Bapaumeie[1]) – francuski polityk, menedżer i samorządowiec, parlamentarzysta, w latach 2002–2004 minister służb publicznych, następnie do 2011 francuski ombudsman.

Życiorys

Pracował jako dyrektor przedsiębiorstw branży spożywczej[2].

Działał w gaullistowskim Zgromadzeniu na rzecz Republiki[1], z którym dołączył do Unii na rzecz Ruchu Ludowego. Pełnił różne funkcje w administracji samorządowej. Od 1974 był radnym Bapaume, zaś w latach 1982–2014 merem tej miejscowości. Od 1980 do 2001 zasiadał w radzie departamentu Pas-de-Calais. W latach 1992–2002 był prezesem stowarzyszenia AMF, organizacji zrzeszającej francuskich burmistrzów[2].

Z ramienia RPR w latach 1986–1988 sprawował mandat posła do Zgromadzenia Narodowego[1]. Od 1992 do 2002 wchodził w skład francuskiego Senatu[3].

Od maja 2002 do marca 2004 zajmował stanowisko ministra służb publicznych w dwóch gabinetach, na czele których stał Jean-Pierre Raffarin[4]. Od kwietnia 2004 do marca 2011 sprawował urząd francuskiego rzecznika praw obywatelskich (médiateur de la République). W 2010 dołączył do Rady Gospodarczej, Społecznej i Środowiskowej, w latach 2010–2015 pełnił funkcję przewodniczącego tej instytucji[2].

Później związał się z ugrupowaniem En Marche!, w 2017 kierował komisją wyborczą tego ugrupowania, nadzorującą wyłanianie kandydatów na deputowanych[5]. We wrześniu 2019 otrzymał nominację na wysokiego komisarza do spraw emerytur przy minister Agnès Buzyn, dołączając tym samym do rządu Édouarda Philippe’a[6]. Ustąpił już w grudniu tegoż roku w związku z zarzutem komfliktu interesów[7].

Przypisy