Jeleń kaszmirski
W dzisiejszym świecie Jeleń kaszmirski jest tematem zainteresowania, który wywołuje różne opinie i debaty. Niezależnie od tego, czy na poziomie osobistym, społecznym czy zawodowym, Jeleń kaszmirski przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Zjawisko to wywołało szeroką gamę badań, dyskusji i refleksji, które mają na celu zrozumienie i analizę różnych aspektów, które się na nie składają. Od swoich początków po możliwe przyszłe skutki, Jeleń kaszmirski ewoluował i przekształcał się z biegiem czasu, stając się tematem ciągłego zainteresowania współczesnego społeczeństwa. W tym artykule zagłębimy się w złożoność Jeleń kaszmirski, badając jego wiele aspektów i analizując różne stanowiska w tej sprawie.
| Cervus hanglu | |||
| Wagner, 1844 | |||
 Speyside Wildlife Park, 2008 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
jeleń kaszmirski | ||
| Gatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1] | |||
 | |||
Jeleń kaszmirski[2], hanguł[3] (Cervus hanglu) – gatunek ssaka z podrodziny jeleni (Cervinae) w obrębie rodziny jeleniowatych (Cervidae).
Występowanie
Jeleń kaszmirski występuje w zależności od podgatunku[4][2]:
- C. hanglu hanglu – jeleń kaszmirski – północne Indie (Kaszmir).
- C. hanglu bactrianus – zachodni Turkiestan (Kazachstan, Uzbekistan, Tadżykistan i północny Afganistan).
- C. hanglu yarkandensis – jeleń bucharski – wschodni Turkiestan (południowy Sinciang, Chińska Republika Ludowa).
Zamieszkuje trawiaste równiny, a także leśne oraz górzyste tereny.
Cechy morfologiczne
Długość ciała do 110 cm, ogona 30 cm, wysokość w kłębie do 130 cm. Masa ciała do 180 kg. Futro w kolorze brązowobeżowym, spodem białawe. Poroże lirowato zakrzywione.
Tryb życia
Żyje samotniczo lub w niewielkich stadach. Odżywia się pędami drzew i krzewów.
Zagrożenia i ochrona
Hanguł zaliczany jest do zwierzyny, ale został objęty konwencją waszyngtońską CITES (załącznik I)[5].
Przypisy
- ↑ S.M. Brook, D. Donnithorne-Tait, R. Lorenzini, S. Lovari, M. Masseti, O. Pereladova, K. Ahmad & M. Thakur 2017, Cervus hanglu, The IUCN Red List of Threatened Species 2021, wersja 2020-3 (ang.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 174. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ K. Kowalski (red.), A. Krzanowski, H. Kubiak, B. Rzebik-Kowalska & L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 102, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
- ↑ C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 314. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ Appendices I, II and III of CITES. cites.org, 12 czerwca 2013. . (ang.).
Bibliografia
- Mały słownik zoologiczny: ssaki. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1978.
- Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Cervus elaphus hanglu. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) . Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.)
- Hangul (Cervus elaphus hanglu). Wildvistas. . (ang.).