Jerzy Chwalczewski

W tym artykule zajmiemy się tematem Jerzy Chwalczewski, który w ostatnim czasie przykuł uwagę wielu osób. Jerzy Chwalczewski to temat o ogromnym znaczeniu w dzisiejszym społeczeństwie, gdyż ma znaczący wpływ na różne obszary codziennego życia. W miarę postępów w tym artykule będziemy badać różne aspekty związane z Jerzy Chwalczewski, od jego pochodzenia i historii po jego dzisiejszy wpływ. Zbadamy także implikacje i reperkusje, jakie Jerzy Chwalczewski ma w różnych obszarach, a także różne perspektywy, które istnieją wokół tego tematu. Ostatecznie ten artykuł ma na celu przedstawienie kompletnej i wzbogacającej wizji Jerzy Chwalczewski, w celu zapewnienia większego zrozumienia i świadomości tego tematu.

Jerzy Chwalczewski
ilustracja
Herb duchownego
Data śmierci

1549

Biskup łucki
Okres sprawowania

1536–1549

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

łaciński

Sakra biskupia

24 kwietnia 1536

Mural w Raszkowie przedstawiający Władysława Jagiełło, Zygmunta Starego i braci Chwalczewskich (Jerzy jest najbardziej wysunięty na prawo)

Jerzy Chwalczewski lub Palczewski herbu Trąby[1] (zm. 1549) – duchowny katolicki, kanonik i kantor wileński, biskup łucki.

Życiorys

Brat Piotra i Stanisława Chwalczewskich. Pochodził z Raszkowa w obecnym powiecie ostrowskim.

W 1522 roku został podskarbim biskupa wileńskiego, Jana z książąt litewskich[2]. Od ok. 1525 roku sufragan wileński i biskup tytularny metoneński[3].

Od 24 kwietnia 1536 biskup łucki[4]. Zbudował m.in. katedrę w Łucku oraz zamek[5] biskupi w lokowanym przez siebie w 1540 r. Torczynie. W 1542 roku zwołał synod diecezjalny przygotowujący duchowieństwo do walki z reformacją. Brał udział w pracach nad zjednoczeniem Korony Polskiej z Wielkim Księstwem Litewskim.

Przypisy

  1. Rodzina, herbarz szlachty polskiej, t. II, Warszawa 1905, s. 279.
  2. Encyklopedyja powszechna, t. V, Warszawa 1861, s. 572.
  3. Jan Kurczewski, Kościół zamkowy, czyli katedra wileńska w jej dziejowym, liturgicznym, architektonicznym i ekonomicznym rozwoju, Nakład i Druk Józefa Zawadzkiego, Wilno 1908, s. 322.
  4. Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. III, Münster 1923, s. 229. (łac.).
  5. Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII. Warszawa: 1880–1902, s. 405–406.

Bibliografia

Linki zewnętrzne