Jerzy Hulewicz

Wygląd przypnij ukryj Jerzy Teodor Hulewicz
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 lipca 1886
Kościanki, Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce śmierci

1 lipca 1941
Warszawa, Polska (pod okupacją III Rzeszy)

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

literatura,
grafika,
malarstwo

Epoka

ekspresjonizm

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości
Tancerka i grające fauny (1925, tempera na płótnie) Krzyż (1918, linoryt) Leda z łabędziem (1928, olej na płótnie)

Jerzy Teodor Hulewicz (ur. 4 lipca 1886 w Kościankach, zm. 1 lipca 1941 w Warszawie) – pisarz, teoretyk sztuki, grafik i malarz reprezentujący nurt ekspresjonistyczny.

Życiorys

Syn Leona, wielkopolskiego ziemianina, i Heleny z Kaczkowskich. Miał trzy siostry: Katarzynę, Stanisławę, Antoninę i trzech braci: Bohdana, Witolda i Wacława.

Wraz z braćmi uczęszczał do szkoły średniej w Trzemesznie. Za przynależność do tajnego Związku Samokształcenia i do Koła Towarzystwo Tomasza Zana został wyrzucony z gimnazjum. Stało się to przed ukończeniem sześciu klas. Groziła mu trzyletnia służba wojskowa w stopniu szeregowca oraz brak możliwości nauki na terenie Rzeszy Niemieckiej. W tej sytuacji Leon Hulewicz zażądał skreślenia syna z listy obywateli państwa pruskiego i rozpoczął starania o nadanie obywatelstwa austriackiego. Trudności w uzyskaniu obywatelstwa austriackiego nie przeszkodziły Jerzemu Hulewiczowi w ukończeniu gimnazjum we Lwowie, a następnie rozpoczęciu studiów na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u profesorów Unierzyńskiego i Stanisławskiego. W latach 1907–1910 studiował malarstwo w Paryżu i w Szwajcarii, a w roku 1913 w Monachium. Pierwszą wystawę prac malarskich i grafik miał w roku 1907.

W roku 1916 założył w Poznaniu, wraz z braćmi Bohdanem i Witoldem, Spółkę Wydawniczą „Ostoja”. 1 października 1917 roku, z inicjatywy i przy finansowym wsparciu Jerzego Hulewicza, ukazał się pierwszy numer dwutygodnika „Zdrój”. W latach 1917–1922 Hulewicz był jego redaktorem i kierownikiem artystycznym. Uczestniczył w powstaniu wielkopolskim, a w latach 1919–1920 ochotniczo służył w 5 Pułku Piechoty Legionów. W roku 1921 wraz z bratem Witoldem, był inicjatorem założenia poznańskiego oddziału Związku Zawodowego Literatów Polskich. W roku 1926 przeniósł się do Warszawy. W tym czasie współpracował z czasopismami „Kurier Poranny” i „Zwierciadło” .

Podczas okupacji wydawał w Warszawie prasę podziemną. Zmarł nagle 1 lipca 1941 roku.

Od 1 czerwca 1912 roku był żonaty z Wandą Karpińską, córką Antoniego Karpińskiego.

Ordery i odznaczenia

Wystawy

Twórczość literacka

Przypisy

  1. ↑ Dopiero sąd trzeciej instancji przyznał prawo Leonowi Hulewiczowi, by w akcie urodzenia wpisano imię Katarzyna, a nie Katherina (Józef Ratajczak, Zgasły „brzask epoki”, Poznań, 1980, s. 176).
  2. ↑ Józef Ratajczak, Zgasły „brzask epoki”, Poznań, 1980, s. 177.
  3. ↑ a b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 110. .
  4. ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Kontrola autorytatywna (osoba):Encyklopedia internetowa: