W artykule, który dzisiaj prezentujemy, zagłębimy się w fascynujący świat Johann Leonhard Hug, badając jego liczne aspekty i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Od jego początków do dzisiejszego wpływu, szczegółowo zbadamy, jak Johann Leonhard Hug odegrał fundamentalną rolę w życiu ludzi, w historii, w kulturze, w świecie biznesu, w technologii lub w każdej innej dziedzinie, jaką możesz sobie wyobrazić. Poprzez wyczerpującą i wzbogacającą analizę odkryjemy najbardziej istotne i zaskakujące aspekty Johann Leonhard Hug, oferując naszym czytelnikom szeroką i kompletną wizję tego ekscytującego tematu.
Johann Leonhard Hug (ur. 1 czerwca 1765 w Konstancji, zm. 11 marca 1846 we Fryburgu Bryzgowijskim) – katolicki duchowny, niemiecki biblista, krytyk tekstu Nowego Testamentu.
Był synem ślusarza, od 1775 do 1781 roku uczył się w gimnazjum w Konstancji. W latach 1781–1783 studiował filozofię w liceum w Konstancji. W 1783 roku zaczął studiować teologię na Uniwersytecie we Fryburgu, w latach 1788-1789 uczęszczał do seminarium duchownego w Meersburgu. W 1789 roku otrzymał święcenia kapłańskie w katedrze w Konstancji[1].
W 1791 roku zaproponowano mu katedrę języków orientalnych i Starego Testamentu we Fryburgu. W 1793 roku uzyskał doktorat na Wydziale Teologicznym w owym mieście.
Hug w 1827 roku został członkiem kapituły katedralnej we Fryburgu, od 1843 roku był dziekanem.
Johann Martin Augustin Scholz był jego uczniem.
W 1809 roku przeglądał Kodeks Watykański w Paryżu. Owocem jego pracy jest: "De antiquitate codicis Vaticani commentatio"[2]. Hug nie widział jednak potrzeby, by tekst kodeksu został na nowo skolacjonowany, bo nie oceniał wysoko jego tekstu[3]. Nisko oceniał wszystkie rękopisy przekazujące tekst aleksandryjski. Uważał, że aleksandryjska recenzja powstała w połowie III wieku i polegała na oczyszczeniu "dzikiego" tekstu, podobnego do tekstu Kodeksu Bezy. W wyniku tej recenzji usunięte zostały interpolacje, ponadto dokonano pewnych gramatycznych udoskonaleń. Jako przykład rękopisów przekazujących tekst aleksandryjski podawał: Kodeks Watykański, Kodeks Efrema, Kodeks Regius, 46, ponadto cytaty patrystyczne z pism Atanazego oraz Cyryla Aleksandryjskiego[4][5]. W Listach Pawła do recenzji hezychiańskiej zaliczał A B C 40[6].
Do recenzji dokonanej przez Lucjana zaliczał rękopisy E F G H S V, moskiewskie lekcjonarze, przekład gocki oraz cerkiewnosłowiański[6]. Do recenzji dokonanej przez Orygenesa zaliczał rękopisy A K M 42 106 114 116, cytaty Teodoreta i Chryzostoma[6].