W dzisiejszym artykule omówimy Johannes Bernhard Basedow, temat, który zyskał duże znaczenie w ostatnich latach. Johannes Bernhard Basedow przyciągnął uwagę zarówno ekspertów, jak i entuzjastów, wywołując dyskusje i debaty z różnych dziedzin. Od wpływu na przemysł po konsekwencje dla społeczeństwa, Johannes Bernhard Basedow stał się punktem zainteresowania tych, którzy chcą lepiej zrozumieć otaczający nas świat. W tym artykule przyjrzymy się bliżej wielu aspektom Johannes Bernhard Basedow, analizując jego ewolucję w czasie i wpływ w różnych kontekstach. Przygotuj się na ekscytującą podróż pełną odkryć i refleksji na temat Johannes Bernhard Basedow.
![]() Johannes Bernhard Basedow, miedzioryt Daniela Chodowieckiego | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
pedagog, teolog |
Johannes Bernhard Basedow (ur. 11 września 1724 w Hamburgu, zm. 25 lipca 1790 w Magdeburgu) – niemiecki pedagog i teolog, inicjator ruchu filantropistów (przyjaciół człowieka). Przedstawiciel pedagogiki oświecenia w Niemczech.
Johannes Bernhard Basedow urodził się 11 września 1724 roku w Hamburgu[1] . W wieku 15 lat zbuntował się, uciekł z domu i przez rok pracował jako pomocnik lekarza we Flensburgu[1][2] .
Od 1744 roku studiował na Uniwersytecie w Lipsku i na Uniwersytecie Chrystiana Albrechta w Kilonii, początkowo teologię, a następnie filozofię[3] . Uczył się przede wszystkim we własnym zakresie[3] , pisał prace na zaliczenie innym studentom w zamian za wynagrodzenie i udzielał korepetycji bogatszym studentom[2] .
Po studiach, w 1749 roku, został prywatnym nauczycielem[3] . Miał „trudnego” ucznia, którego uczył przez zabawę[2] , opracowując nowe metody dydaktyczne[1] .
W 1752 roku obronił w Kilonii pracę magisterską Inusitata eademque optima honestioris juventutis erudiendae methodus[1] . Rok później podjął pracę nauczyciela filozofii w duńskiej Akademii Sorø[3] . Z powodu swoich antyreligijnych poglądów, w 1761 roku został przeniesiony do gimnazjum w Altonie[1] . W 1767 roku został zwolniony z obowiązków nauczycielskich i wykluczony z Kościoła ewangelickiego[4] .
W 1768 roku opublikował pracę Vorstellung an Menschenfreunde für Schulen, nebst dem Plan eines Elementarbuches der menschlichen Erkenntnisse, w której postulował reformę edukacji i sprzeciwiał się wpływowi Kościoła na system szkolny[1] . Postulował stworzenie szkoły dla nauczycieli, by mogli nauczyć się metod przez niego propagowanych[2] .
W 1771 roku otrzymał od księcia Leopolda III zaproszenie do Dessau, aby tam mógł podjąć próbę realizacji swoich reformatorskich pomysłów edukacyjnych[1] .
W 1774 roku założył, a w latach 1774–1785 był dyrektorem wzorcowej szkoły średniej Philantropinum w Dessau, której program pedagogiczny miał, jak na owe czasy, charakter pionierski[1] . Nawiązując do idei Jean-Jacques’a Rousseau edukacja szkolna opierała się tam na zasadach wychowania naturalnego z naciskiem na humanitarne traktowanie dzieci i młodzieży[4] . W programie Philantropinum wprowadzono m.in. zajęcia wychowania fizycznego, kładziono nacisk na przedmioty ścisłe oraz języki nowożytne, a w nauczaniu stosowano metodę poglądową, pamiętając o urozmaiceniu nauki oraz zabawach i wycieczkach[5][4] . Biedni uczniowie zwolnieni byli z czesnego w zamian za posługę bogatszym. Tym samym Basedow zapoczątkował ruch filantropistów[5] .
Wydany w 1774 roku traktat Das Elementarwerks za sprawą swojej formy i treści odmienił oblicze osiemnastowiecznej edukacji[6] . Czterotomowe dzieło ilustrowane przez Daniela Chodowieckiego zawierało całokształt ówczesnej wiedzy o świecie ujętej w sposób przystępny dla młodych odbiorców[6] .
Basedow zmarł 25 lipca 1790 roku w Magdeburgu[1] .