Johannes Tinctoris

W poniższym artykule poruszony zostanie temat Johannes Tinctoris, który od dłuższego czasu cieszy się dużym zainteresowaniem. Johannes Tinctoris to temat, który wywołał debatę w różnych obszarach i wzbudził ciekawość wielu osób. W całej historii Johannes Tinctoris był przedmiotem studiów i badań, które doprowadziły do ​​znaczących odkryć i postępu w zrozumieniu tego tematu. W tym artykule zostaną zbadane różne aspekty związane z Johannes Tinctoris, zagłębiając się w jego znaczenie, wpływ i możliwe implikacje w różnych kontekstach. Ponadto przeanalizowane zostaną różne perspektywy i podejścia, aby lepiej zrozumieć Johannes Tinctoris i jego dzisiejsze implikacje.

Johannes Tinctoris
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

ok. 1435
Braine-l’Alleud k. Nivelles

Pochodzenie

franko-flamandzkie

Data śmierci

przed 12 października 1511

Gatunki

muzyka poważna, muzyka renesansowa

Zawód

kompozytor, teoretyk muzyki, kapelmistrz

Multimedia w Wikimedia Commons
Pomnik Johannesa Tinctorisa w Nivelles (fot. 1906)

Johannes Tinctoris (ur. ok. 1435 w Braine-l’Alleud koło Nivelles, zm. przed 12 października 1511)[1][2] – franko-flamandzki kompozytor, kapelmistrz i teoretyk muzyki epoki renesansu.

Życiorys

Był kapelmistrzem katedry w Chartres. W latach 1471–1480 działał w Neapolu na dworze króla Ferdynanda I jako nauczyciel jego córki. We Włoszech pozostawał prawdopodobnie do 1485. Prawdopodobnie działał również jako nauczyciel śpiewu przy katedrze w Liège. Od 1488 był kanonikiem w kolegiacie św. Gertrudy w Nivelles, które piastował do śmierci[1][2]

Był czołowym teoretykiem muzyki okresu renesansu. Skodyfikował zasady kontrapunktu[1]. Opublikował 12 traktatów z zakresu teorii muzyki, zawierające wiele przykładów muzycznych z twórczości m.in. Guillaume’a Dufaya, Gillesa Binchoisa, Johannesa Ockeghema, Jacoba Obrechta[1].

Prace teoretyczne

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

  • Expositio manus (ok. 1472–1473)
  • Proportionale musices (ok. 1472–1475)
  • Terminorum musicae diffinitorium (wyd. Treviso, 1495) – najstarszy drukowany słowniczek muzyczny[1]
  • Complexus effectuum musices (ok. 1472–1475)
  • Liber imperfectionum notarum musicalium (ok. 1472–1475)
  • Tractatus de regulari valore notarum (ok. 1472–1475)
  • Tractatus de notis et pausis (ok. 1472–1475)
  • Tractatus alterationum (ok. 1472–1475) – omawia zasady notacji menzuralnej[1]
  • Scriptum … super punctis musicalibus (ok. 1472–1475)
  • Liber de natura et proprietate tonorum (datowane: 6 listopada 1476)
  • Liber de arte contrapuncti (datowane: 11 października 1477) – dot. teorii konsonansu i dysonansu oraz gatunków kontrapunktu[1]
  • De inventione et usu musice, zagubione (ok. 1481–1483)
  • Speculum musices, zagubione (napisane przed 1472)
  • Articuli et ordinatione dell’ordine del Toson d’oro (ok. 1474–1477)

Kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i Chodkowski 1995 ↓, s. 901.
  2. ↑ a b c d Woodley 2004 ↓.

Bibliografia

  • Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
  • Ronald Woodley: Tinctoris, Johannes . W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. T. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).

Linki zewnętrzne