John Charles Herries

W dzisiejszym świecie John Charles Herries to temat, który zyskał duże znaczenie w różnych obszarach. Od polityki po codzienne życie ludzi, John Charles Herries wywołał niekończące się debaty, dyskusje i refleksje. Jego wpływ jest tak znaczący, że jego obecność staje się coraz bardziej widoczna w dzisiejszym społeczeństwie. John Charles Herries wzbudził zainteresowanie ekspertów, naukowców i zwykłych obywateli, którzy starają się zrozumieć jego znaczenie i wpływ, jaki ma na ich życie. W tym artykule dokładnie zbadamy problem John Charles Herries, analizując jego przyczyny, skutki i możliwe rozwiązania, aby kompleksowo go rozwiązać.

John Charles Herries
Ilustracja
Data urodzenia

1778

Data śmierci

24 kwietnia 1855

Kanclerz skarbu
Okres

od 1827
do 1828

Sekretarz ds. wojny
Okres

od 1834
do 1835

Poprzednik

Edward Ellice

Następca

Henry Grey (3. hrabia Grey)

John Charles Herries (ur. listopad 1778, zm. 24 kwietnia 1855) – brytyjski polityk i finansista, członek stronnictwa torysów i Partii Konserwatywnej, minister w rządach lorda Godericha, księcia Wellington, Roberta Peela i lorda Derby’ego.

Był synem londyńskiego kupca. Karierę zaczynał jako młodszy urzędnik w Skarbie Jego Królewskiej Mości. Ze względu na swoją wiedzę w sprawach finansowych był prywatnym sekretarzem wielu ministrów. Otrzymał w końcu stanowisko głównego komisarza listy cywilnej, a po jego likwidacji w 1816 r. został audytorem listy.

W 1823 r. został wybrany do Izba Gmin jako reprezentant okręgu Harwich. W parlamencie zasiadał do 1841 r. Od 1847 r. reprezentował okręg wyborczy Stamford. Był sekretarzem skarbu w latach 1823–1827. W rządzie Godericha był kanclerzem skarbu w latach 1827–1828. W administracji Wellingtona był zarządcą mennicy, a przez krótki czas w 1830 r. stał na czele Zarządu Handlu. W latach 1834–1835 był sekretarzem ds. wojny. W krótko istniejącym rządzie Derby’ego w 1852 r. był przewodniczącym Rady Kontroli.

Jako jeden z nielicznych byłych ministrów pozostał w Partii Konserwatywnej po jej rozpadzie w 1846 r. na tle zniesienia ustaw zbożowych. W latach 1849–1851, wspólnie z Benjaminem Disraelim i lordem Granbym, stał na czele konserwatystów w Izbie Gmin. Zmarł w 1855 r.

Linki zewnętrzne