W dzisiejszym świecie Johnny Dodds to temat, który staje się coraz bardziej istotny. Jej konsekwencje rozciągają się na wszystkie aspekty naszego życia, od sfery osobistej po zawodową. Dlatego tak ważne jest dokładne przeanalizowanie jego skutków i możliwych rozwiązań. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom Johnny Dodds i temu, jak ewoluował on na przestrzeni czasu. Od swoich początków do chwili obecnej Johnny Dodds budzi duże zainteresowanie w społeczeństwie i konieczne jest pogłębienie jego zrozumienia, aby móc skutecznie sobie z nim poradzić.
![]() | |
Imię i nazwisko |
John M. Dodds |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
12 kwietnia 1892 |
Data i miejsce śmierci |
8 sierpnia 1940 |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód |
muzyk |
Powiązania |
John M. Dodds (ur. 12 kwietnia 1892 w Waveland, zm. 8 sierpnia 1940 w Chicago)[1] – amerykański muzyk jazzowy, jeden z klarnecistów epoki jazzu tradycyjnego. Brat perkusisty „Baby” Doddsa.
Wychował się w Nowym Orleanie. Od dziesiątego roku życia grał na saksofonie altowym i klarnecie, którego lekcji udzielał mu Lorenzo Tio (instrumentalista, teoretyk i nauczyciel gry na klarnecie). Pierwsze muzyczne szlify zdobywał w formacjach The Eagle Band i The Tuxedo Brass Band. W latach 1912–1919 współpracował z Kidem Orym. W 1917 grał również w zespole Fate'a Marable'a na statkach wycieczkowych pływających po Missisipi. W 1920 przeniósł się do Chicago, gdzie zaangażował się do zespołu Joe „Kinga” Olivera. Lata 20. to bardzo płodny okres w twórczości Doddsa. Dokonał wówczas nagrań z większością ówczesnych sław jazzu. Grał w wielu zespołach, m.in. orkiestrze Erskine’a Tate’a. Wraz ze swoim młodszym bratem Warrenem, zwanym „Baby”, stanowił trzon grup Hot Five i Hot Seven Louisa Armstronga. Współtworzył również King Oliver's Creole Jazz Band oraz nagrywał z zespołem Jelly'ego Roll Mortona, Red Hot Peppers. W 1930 – w rezultacie wielkiego kryzysu zapoczątkowanego przez krach na Wall Street – Dodds, podobnie jak wielu muzyków, popadł w kłopoty finansowe. Mimo to nie opuścił Chicago, które w latach 30. utraciło jazzowy prymat na rzecz Nowego Jorku. W 1938 wrócił do studia nagraniowego, wykorzystując fakt, iż styl nowoorleański ponownie stał się popularny.
W ostatnich latach życia miał poważne kłopoty ze zdrowiem. Zmarł 8 sierpnia 1940 w Chicago, wskutek rozległego zawału serca. W 1987 został uhonorowany przez słynny tygodnik jazzowy, „Down Beat”, który umieścił jego nazwisko w swoim Panteonie Sław.
• Johnny Dodds Trio • Beale Street Washboard Band • Johnny Dodds' Black Bottom Stompers • Johnny Dodds and His Orchestra • Johnny Dodds Washboard Band • Johnny Dodds Hot Six • Dodds and Parham • Johnny Dodds and His Chicago Boys