Joos van Cleve

W tym artykule przeanalizujemy zjawisko Joos van Cleve z różnych perspektyw, aby zrozumieć jego wpływ na współczesne społeczeństwo. W ciągu ostatnich dziesięcioleci Joos van Cleve zyskiwał coraz większe znaczenie w różnych obszarach, wywołując debaty i kontrowersje wokół jego znaczenia i konsekwencji. Z podejścia historycznego, socjologicznego, politycznego, gospodarczego i kulturowego zbadamy, w jaki sposób Joos van Cleve ukształtował sposób, w jaki odnosimy się, myślimy i organizujemy się jako społeczeństwo. W podobny sposób przeanalizujemy różne teorie i badania, które pomogą rzucić światło na to zjawisko i jego wpływ na codzienne życie ludzi. Poprzez głęboką i rygorystyczną analizę staramy się zaoferować naszym czytelnikom kompletną i wzbogacającą wizję Joos van Cleve i jego implikacji w obecnym świecie.

Joos van Cleve
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

ok. 1485
Kleve

Data i miejsce śmierci

ok. 1540
Antwerpia

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

renesans

Pokłon Trzech Króli z Zygmuntem I Starym (ok. 1520), Gemäldegalerie[1]
Ołtarz św. Rajnolda (1515-16) Muzeum Narodowe w Warszawie
Madonna z Dzieciątkiem (ok. 1525-1530), Muzeum Czartoryskich

Joos van Cleve lub Joos van der Beke, dawniej Mistrz Zaśnięcia Marii (ur. ok. 1485 w Kleve, zm. ok. 1540 w Antwerpii) – niderlandzki malarz, przedstawiciel manieryzmu antwerpskiego.

W 1511 został mistrzem cechu w Antwerpii. W latach 1530–35 działał na dworze króla Francji Franciszka I. Jego styl ukształtował się pod wpływem Gerarda Davida, Quentina Massysa i Joachima Patinira.

Malował tłumne, zagęszczone kompozycje figuralne w rozbudowanej scenerii architektonicznej lub na tle panoramicznego krajobrazu.

Najważniejsze zamówienia pochodzące z terytorium Polski w warsztacie Joosa van Cleve, to przede wszystkim skrzydła ołtarza św. Rajnolda zamówionego przez Bractwo św. Rajnolda w Gdańsku przed 1516 r., obecnie w Muzeum Narodowym w Warszawie oraz tryptyk z Pokłonem Trzech Króli, zamówionym najprawdopodobniej przez króla Zygmunta I około roku 1520 z okazji nadania mu Orderu Złotego Runa, obecnie w Gemäldegalerie w Berlinie[1].

Wybrane dzieła

Przypisy

Bibliografia

  • Robert Genaille, Maciej Monkiewicz, Antoni Ziemba: Encyklopedia malarstwa flamandzkiego i holenderskiego, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe; Wydaw. Naukowe PWN, 2001. ISBN 83-221-0686-6
  • Leksykon malarstwa od A do Z, Warszawa: Muza S.A., 1992, ISBN 83-7079-076-3
  • Christine Stukenbrock, Barbara Toepper, Arcydzieła malarstwa europejskiego, Koenigswinter: h. f. ullmann, 2007, ISBN 978-3-8331-2131-9