W tym artykule omówimy Josef Šváb-Malostranský, temat, który ostatnio zyskał duże znaczenie. Josef Šváb-Malostranský przyciągnął uwagę ekspertów i ogółu społeczeństwa ze względu na swój wpływ i znaczenie w różnych aspektach społeczeństwa. W całej historii Josef Šváb-Malostranský był przedmiotem badań i debat, które wygenerowały różne interpretacje i podejścia do tego tematu. W tym sensie ważne jest, aby analizować Josef Šváb-Malostranský z wielu perspektyw, aby zrozumieć jego zakres i wpływ w różnych obszarach. Dlatego właśnie zaprezentowano ten artykuł, którego celem jest przedstawienie kompleksowego i aktualnego spojrzenia na Josef Šváb-Malostranský, dostarczając odpowiednich informacji czytelnikowi zainteresowanemu głębszym zgłębieniem tego fascynującego tematu.
![]() | |
Data urodzenia |
1860 |
---|---|
Data śmierci |
1932 |
Zawód |
aktor |
Josef Šváb-Malostranský (ur. 1860, zm. 1932) – czeski aktor komediowy, producent, scenarzysta i reżyser filmowy. Pierwszy czeski aktor filmowy[1].
Zanim zajął się filmem pracował w księgarni, zajmował się też wydawaniem pocztówek oraz piosenek, a także występowaniem w kawiarniach[2]. Był pierwszym Czechem, który użył fonografu Thomasa Edisona – zaśpiewał do niego w 1891 roku w Pradze na wystawie jubileuszowej[1]. W 1898 roku zgłosił się do czeskiego pioniera kina, Jana Kříženeckýego, poszukującego aktorów do swoich pierwszych filmów. Zagrał w jego trzech komediach: Sprzedawcy parówek i rozlepiaczu plakatów (Výstavní párkař a lepič plakátů, 1898), Udaremnionych zalotach (Dostaveníčko ve mlýnici, 1898) oraz Śmiechu i płaczu (Smích a pláč, 1898), co uczyniło z niego pierwszego czeskiego aktora filmowego[1]. Filmy te zostały zaprezentowane publiczności po raz pierwszy w Pradze w czerwcu 1898 roku[3]. W późniejszych latach związał się z wytwórnią Kinofa[2]. Nakręcił też własne filmy, m.in. Pięć zmysłów człowieka (Pět smyslů člověka) w 1913 oraz Żywe trupy (Živé mrtvoly) w 1921[4].