Josef Sprinzak

Wygląd przypnij ukryj Josef Sprinzak‏יוסף שפרינצק‎


Data i miejsce urodzenia	8 grudnia 1885 Moskwa
Data śmierci	28 stycznia 1959
Przewodniczący Knesetu
Okres	od 14 lutego 1949 do 28 stycznia 1959
Przynależność polityczna	Mapai
Poprzednik	brak
Następca	Nachum Nir

Josef Sprinzak (hebr.: יוסף שפרינצק, ur. 8 grudnia 1885, zm. 28 stycznia 1959) – żydowski aktywista syjonistyczny i izraelski polityk, Poseł do Knesetu i jego pierwszy przewodniczący (speaker) w latach 1949–1959.

Życiorys

Urodził się w Moskwie, ale po wygnaniu stamtąd Żydów w 1891 roku, przeniósł się wraz z rodziną do Kiszyniowa, gdzie był jednym z założycieli organizacji syjonistycznej Młodzież Syjonu. W 1908 roku rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Amerykańskim w Bejrucie, a w 1910 osiadł w Palestynie. Trafił tam wraz z tzw. drugą aliją (1904–1914).

Wraz z Eli’ezerem Kaplanem przewodził ruchowi Hapoel Ha-Cair (Młody Robotnik) – była to organizacja socjalistyczna założona w 1905 roku, która w 1930 roku weszła w skład Mapai. Jej członkowie prezentowali orientację probrytyjską i popierali Chaima Weizmana . Był także założycielem Histadrutu w 1920 roku, zajmując stanowisko sekretarza generalnego organizacji w latach 1945–1949.

Sprinzak został wybrany na stanowisko przewodniczącego lokalnego parlamentu 15 lipca 1948. Rola ta pozwoliła mu na zebranie pierwszych doświadczeń, wykorzystywanych później dla rozwoju izraelskiego parlamentaryzmu . Do pierwszego Knesetu został wybrany w 1949 roku, jako członek Mapai. Został przewodniczącym izby. W późniejszym czasie ponownie został deputowanym do parlamentu i znów wybrano go na przewodniczącego. Pozostał na tym stanowisko przez kadencje drugiego i trzeciego Knesetu.

Na podstawie jednej z ustaw zasadniczych Izraela, Sprinzak zastępował prezydenta Izraela, Chaima Weizmana, pełniąc jego obowiązki, gdy głowa państwa zapadła 12 grudnia 1951 na ciężką chorobę. Po śmierci Weizmana 9 listopada 1952, Sprinzak sprawował funkcję tymczasowego prezydenta, do czasu wyboru 10 grudnia 1952 na to stanowisko Jicchaka Ben Cewiego.

Po jego śmierci 28 stycznia 1959 mandat w parlamencie objął Chajjim Josef Cadok

Jego syn Ja’ir również był posłem do Knesetu.

Przypisy

↑ Salfon Sofer: Zionism and the Foundations of Israeli Diplomacy. Cambridge University Press. s. XI, XII, 99. ISBN 0-521-63012-6.
↑ Giora Goldberg: Ben-Gurion Against the Knesset. London: Routledge, 1993, s. 32. ISBN 0-7146-5556-2.
↑ Salfon Sofer: op. cit.. s. 115.
↑ Israel. Ministries, etc.. rulers.org. . (ang.).
↑ Members of the Third Knesset. knesset.gov.il. . (ang.).
↑ Family Ties Between Knesset Members. knesset.gov.il. . (ang.).

Bibliografia

Giora Goldberg: Ben-Gurion Against the Kneset. London: Routledge, 1993. ISBN 0-7146-5556-2.brak strony w książce
Salfon Sofer: Zionism and the Foundations of Israeli Diplomacy. Cambridge University Press. ISBN 0-521-63012-6.brak strony w książce
Josef Sprinzak (ang.) – profil na stronie Knesetu.

Linki zewnętrzne

O Sprinzaku na Jewish Virtual Library

Przewodniczący Knesetu

Josef Sprinzak (1949–1959)
Nachum Nir (1959)
Kadisz Luz (1959–1969)
Re’uwen Barkat (1969–1972)
Jisra’el Jeszajahu (1972–1977)
Icchak Szamir (1977–1980)
Jicchak Berman (1980–1981)
Menachem Sawidor (1981–1984)
Szelomo Hillel (1984–1988)
Dow Szilanski (1988–1992)
Szewach Weiss (1992–1996)
Dan Tichon (1996–1999)
Awraham Burg (1999–2003)
Re’uwen Riwlin (2003–2006)
Dalja Icik (2006–2009)
Re’uwen Riwlin (2009–2013)
Juli-Jo’el Edelstein (2013–2020)
Beni Ganc (2020)
Jariw Lewin (2020–2021)
Miki Lewi (2021–2022)
Jariw Lewin (2022)
Amir Ochanna (od 2022)

Przewodniczący Histadrutu

Dawid Zakaj (1920–1921)
Dawid Ben Gurion (1921–1935)
Dawid Remez (1935–1944)
Josef Sprinzak (1944–1949)
Pinchas Lawon (1949–1951)
Mordechaj Namir (1951–1956)
Pinchas Lawon (1956–1961)
Aharon Becker (1961–1969)
Jicchak Ben Aharon (1969–1973)
Jerucham Meszel (1973–1984)
Jisra’el Kesar (1984–1992)
Chajjim Haberfeld (1992–1994)
Chajjim Ramon (1994–1995)
Amir Perec (1995–2006)
Ofir Eini (2006–2013)
Awi Nissenkorn (2014–2019)
Amon Bar-Dawid (od 2019)

Syjonizm

Podstawowe pojęcia	Ruch syjonistyczny Hymn Izraela Ziemia Izraela Auto-Emacypacja Program bazylejski Plan Uganda Plan Biltmore Państwo żydowskie Altneuland Alija Alija Bet Prawo powrotu Kibuc Osadnictwo żydowskie w Palestynie Antysemityzm Deklaracja Balfoura Biała księga Churchilla Rezolucja ZO ONZ nr 181 Deklaracja niepodległości Izraela Izrael I wojna izraelsko-arabska Flaga Izraela Postsyjonizm Antysyjonizm
Nurty syjonizmu	Syjonizm polityczny Syjonizm socjalistyczny Syjonizm religijny Syjonizm rewizjonistyczny Chrześcijański syjonizm
Organizacje syjonistyczne	Światowa Organizacja Syjonistyczna Kongres Syjonistyczny Komitet Wykonawczy Organizacji Syjonistycznej Nowa Organizacja Syjonistyczna Agencja Żydowska Żydowski Fundusz Narodowy Żydowskie Towarzystwo Kolonizacyjne Żydowski Trust Kolonialny Legion Żydowski Histadrut Centralne Archiwum Syjonistyczne Betar Brit he-Chajal Irgun Lechi Ha-Szomer Ha-Cair He-Chaluc
Ruchy syjonistyczne	Bilu Chowewej Syjon Poalej Syjon Ruch Kibucowy Mizrachi
Syjoniści	Cwi Hirsz Kaliszer Moses Hess Leon Pinsker Samuel Mohylewer Aszer Ginsberg Natan Birnbaum Theodor Herzl Max Nordau Leo Motzkin Dow Ber Borochow Naftali Herc Imber Dawid Wolffsohn Chaim Weizman Mosze Lejb Lilienblum Nachum Sokołow Nachman Syrkin Max Bodenheimer Edmond James de Rothschild Icchak Jakob Reines Otto Warburg Nachum Goldmann Eliezer ben Jehuda
Inni działacze i członkowie	Aharon Dawid Gordon Martin Buber Rachel Bluwstein Hugo Bergmann Henrietta Szold Ze’ew Żabotyński Meir Bar-Ilan Chaim Arlosoroff Zalman Szazar Awraham Kuk Arthur Ruppin Dawid Ben Gurion Menachem Usyszkin Abba Achimeir Chajjim Boger Berl Katznelson Alexander Zaïd Josef Sprinzak Izrael Szochat Josef Trumpeldor Gershom Scholem Jicchak Ben Cewi Menachem Begin

Kontrola autorytatywna (osoba):