Julian Wałdowski
Temat Julian Wałdowski jest niewątpliwie tematem, który budzi duże zainteresowanie i ma znaczący wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Od kilku lat Julian Wałdowski jest przedmiotem debat, badań i refleksji w różnych obszarach, ponieważ jego znaczenie obejmuje aspekty polityczne, społeczne, kulturowe, gospodarcze i środowiskowe. W całej historii Julian Wałdowski był przedmiotem różnych interpretacji i podejść, demonstrując jego złożoność i znaczenie dla ludzkości. W tym artykule zagłębimy się w świat Julian Wałdowski, aby przeanalizować jego implikacje i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 listopada 1854 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 maja 1912 |
| Narodowość |
polska |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki |
malarstwo |
Julian Wałdowski (ur. 13 listopada 1854 w Szabdzie, zm. 23 maja 1912 we Wrocławiu[1]) – polski malarz, czynny głównie we Wrocławiu, specjalizujący się w malarstwie religijnym.
.jpg)
Urodził się w rodzinie chłopskiej, od 1864 r. przez dwa lata uczęszczał do gimnazjum w Kurzętniku. W 1871 r. zaczął studia malarskie w Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie, ucząc się tam do 1876 r. m.in. u Andreasa Müllera i wiążąc się z malarstwem nazarejczyków[2], a kończąc edukację na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium[3]. W latach 80. XIX w. mieszkał i tworzył w Toruniu, a na przełomie lat 80. i 90. w Berlinie. W roku 1893 przyjechał do Wrocławia[2], gdzie założył pracownię malarską i mieszkał do śmierci. W pracowni wrocławskiej malował obrazy o treści religijnej dla instytucji katolickich Śląska. Według szacunków na rok 1900 stworzył obrazy dla 79 kościołów na Śląsku[1]. Był też autorem obrazów wielu kalwarii. Oprócz tego wykonywał renowacje starych obrazów oraz, w niewielkim zakresie, malował portrety[1].
Życiu i twórczości Wałdowskiego poświęcono m.in. artykuł Mańkowskiego: Julian Wałdowski, pomorsko-śląski malarz religijny: (1854–1912) (Drukarnia i Księgarnia w Pelplinie Sp. z o.o., 1939 r.), w którym autor podaje spis dzieł artysty.
Wybrane dzieła:
- tryptyk maryjny z 1905 i obraz "Nauczanie Marii przez św. Annę" (zachowane, kościół św. Elżbiety we Wrocławiu przy Grabiszyńskiej))[2],
- obraz ołtarzowy św. Marii Magdaleny w kościele w Boroszowie[3],
- obraz św. Brunona z 1912 r. w kościele w Giżycku określony przez Jasińskiego jako jedno z najpopularniejszych wyobrażeń tego świętego w Polsce[3],
- obraz ołtarzowy św. Marii Magdaleny dla kościoła franciszkańskiego na Górze św. Anny i obraz na blasze miedzianej Sąd Piłata dla kaplicy Piłata w kalwarii na Górze Świętej Anny,
- cykl obrazów ołtarzowych (ołtarz główny i cztery ołtarze boczne) w kościele pw. św. Józefa w Katowicach[4].
Przypisy
Bibliografia
- Jasiński M. 2010: Wizerunek św. Brunona z giżyckiego sanktuarium. Studia Ełckie, 12: 405-409.
- Bernard Kopiec, Ludwig Schneider. Architektura sakralna. Dzieła wszystkie, Katowice: Wydawnictwo „Prasa i Książka”, 2021, ISBN 978-83-63780-34-0 (pol.).
- Lubos-Kozieł J.: Wystrój i wyposażenie kościoła św. Elżbiety sprzed 1945 roku. W: Dzieje Parafii Świętej Elżbiety przy ul. Grabiszyńskiej we Wrocławiu (red. Rościsław Żerelik, Jarosław Maliniak). Wyd. Gajt, Wrocław 2008, str. 208-209.
- Alfons Mańkowski, 1939: Julian Wałdowski, pomorsko-śląski malarz religijny: (1854–1912). Drukarnia i Księgarnia w Pelplinie Sp. z o.o.
Linki zewnętrzne
- Sławomir Majoch, Nazarenizm w toruńskim kościele Świętojańskim. Julian Wałdowski (1854–1912) i jego zapomniane prace, w: Kościół Świętojański w Toruniu – nowe rozpoznanie, red. Katarzyna Kluczwajd. Toruń 2015, s. 213-237.
- Sławomir Majoch, Ostatni nazareńczyk. O Julianie Wałdowskim (1854–1912) i jego obrazach w toruńskiej katedrze, W: Opus temporis – aneks. Toruńskiej katedry historia najnowsza. Prace konserwatorskie i restauratorskie w latach 2018-2019, red. naukowa Katarzyna Kluczwajd, Toruń 2019, s. 97-110.
- Sławomir Majoch, Zamalowany obraz wielokulturowego miasta. Wprowadzenie do problematyki (nie)obecności artystów czasów pruskich w historii sztuki Torunia, w: Plastyka toruńska 1793-1920: zapomniane oblicze wielokulturowego miasta, red. K. Kluczwajd, M. Pszczółkowski, Toruń 2017, s. 12-31.