Julij Daniel

W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Julij Daniel, badając jego różne aspekty, cechy i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Od wpływu na historię po znaczenie we współczesnym świecie, Julij Daniel przykuł uwagę zarówno naukowców, ekspertów, jak i entuzjastów. Idąc tym tropem, zajmiemy się jego początkami, ewolucją i wpływem na dziedziny tak różnorodne, jak kultura, technologia, nauka i sztuka. Aby w pełni zrozumieć zakres Julij Daniel, zagłębimy się w szczegółową analizę, która rzuci światło na jego znaczenie w różnych kontekstach i jego znaczenie w życiu codziennym.

Julij Daniel
Julij Markowicz Daniel
Nikołaj Arżak,
Ju. Pietrow
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 listopada 1925
Moskwa

Data i miejsce śmierci

30 grudnia 1988
Moskwa

Miejsce spoczynku

Cmentarz Wagańkowski

Zawód, zajęcie

pisarz

Julij Markowicz Daniel (ros. Ю́лий Ма́ркович Даниэ́ль; ur. 15 listopada 1925 w Moskwie zm. 30 grudnia 1988 tamże) – radziecki pisarz dysydent, poeta, tłumacz, nauczyciel języka rosyjskiego oraz więzień polityczny.

Życiorys

Syn żydowskiego pisarza Marka Daniela oraz mąż Łarisy Bogoraz. Pisał pod pseudonimem Nikołaj Arżak (Николай Аржак) i Ju. Pietrow (Ю.Петров). Autor opowieści: Ręce (1956-1958), Mówi Moskwa (1962), Odkupienie (1964), Człowiek z MINAP’u (1961) odsłaniających korzenie stalinowskiego reżimu i uznanych za antyradzieckie. Tematyka jego utworów dotyczyła głównie wpływu terroru na codzienność. Posługiwał się ostrą satyrą i groteską. Bohater skandalicznego procesu z lutego 1966 roku, razem z Andriejem Siniawskim. Pisarzy oskarżano o pisanie pod pseudonimem i wydawanie swoich dzieł za granicą, próbę rewizji marksizmu, występowanie przeciw przewodniej roli partii w kulturze rosyjskiej, nazwanie komunizmu nową religią. Andrieja Siniawskiego skazano na 7 lat łagrów o zaostrzonym rygorze, Julija Daniela na 5 lat. 12 września 1970 roku, po odbyciu całej kary, Julij Daniel został zwolniony. Zastosowano jednak wobec niego zakaz osiedlenia się w Moskwie. Rok później w Amsterdamie ukazał się tomik jego wierszy obozowych Stichi iz niewoli[1]. Wiersze te funkcjonowały jako teksty bez autora, więźniowie łagrów uczyli się ich na pamięć. Do śmierci Julij Daniel zajmował się już tylko przekładami z literatury obcej z języków słowiańskich, kaukaskich i jidisz, które publikował pod pseudonimami. Został pochowany na Cmentarzu Wagańkowskim w Moskwie[2].

Przypisy

  1. ↑ Julij Daniel. portalwiedzy.onet.pl. ., portalwiedzy.onet.pl.
  2. ↑ Могилы знаменитостей. Даниэль Юлий Маркович (1925-1988).

Bibliografia

  • Julij Daniel w bazie wikilivres.ru
  • Julij Daniel w bazie antology.igrunov.ru
  • A. Drawicz, Dobro pamięci zapłacone cierpieniem (Lidia Czukowska o Annie Achmatowej), w: Spór o Rosję i inne szkice z lat 1976–1989, Londyn, Polonia, 1988.
  • Emigracja i tamizdat: Szkice o współczesnej prozie rosyjskiej, red. L. Suchanek, Kraków, 1993.
  • Sąd idzie!: stenogram z procesu A. Siniawskiego i J. Daniela (A. Terca i M. Arżaka): Moskwa, luty 1966, Paryż, Instytut Literacki, 1966.