W dzisiejszym świecie Język liguryjski (starożytny) to temat, który zyskał duże znaczenie i wywarł znaczący wpływ na społeczeństwo. Z biegiem czasu Język liguryjski (starożytny) zyskał większe znaczenie w różnych obszarach, wywołując dyskusje, debaty i analizy wokół jego znaczenia i implikacji. Dlatego istotne jest zagłębienie się w badanie i zrozumienie Język liguryjski (starożytny), ponieważ jego zrozumienie i analiza są transcendentalne w stosunku do zrozumienia świata, w którym żyjemy. W tym artykule zagłębimy się w różne wymiary i aspekty związane z Język liguryjski (starożytny), w celu przedstawienia kompleksowego spojrzenia na ten temat i jego implikacje dla dzisiejszego społeczeństwa.
Starożytny język liguryjski – wymarły język Ligurów, którzy zamieszkiwali terytorium północno-zachodnich Włoch, południowo-wschodniej Francji (w tym Korsyki) i północno-wschodniej Hiszpanii przed przybyciem Rzymian.
Starożytni autorzy wyraźnie odróżniali Ligurów od sąsiednich Celtów, choć zauważali podobieństwo ich zwyczajów.
Według Xavier Delamarre, język liguryjski jest językiem celtyckim – toponimy Genua i Genewa wywodzi się z korzenia celtyckiego (*genu). Z drugiej strony, Henri d'Arbois de Jubainville uważa język liguryjski za przedindoeuropejski, opierając się na przyrostkach w toponimii liguryjskiej. Według niego, język liguryjski odznaczał się podobieństwem do języka Sykanów na Sycylii.