Dziś Język uvea wschodni nadal jest tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem i znaczeniem w społeczeństwie. Jej wpływ można zaobserwować w różnych obszarach, od polityki po kulturę popularną. W tym artykule zagłębimy się w świat Język uvea wschodni i zbadamy jego znaczenie, ewolucję i wpływ na życie codzienne. Poprzez dogłębną analizę będziemy starali się lepiej zrozumieć rolę, jaką odgrywa Język uvea wschodni w naszym życiu oraz jak ukształtował nasze postrzeganie i działania. Od swoich początków po obecne trendy, Język uvea wschodni pozostawił niezatarty ślad w historii i nadal jest przedmiotem debaty i refleksji.
Obszar |
wyspa Uvea (Wallis) | ||
---|---|---|---|
Liczba mówiących |
20 tys. (2016) | ||
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
Status oficjalny | |||
Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-3 | wls | ||
IETF | wls | ||
Glottolog | wall1257 | ||
Ethnologue | wls | ||
WALS | wll | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język uvea wschodni (Fakaʻuvea), także język walisyjski[1] lub wschodniouwejski[2] – język austronezyjski używany na wyspie Uvea (Wallis) (francuskie terytorium zależne Wallis i Futuny)[3].
Według danych z 2015 r. (Ethnologue) posługuje się nim 7660 osób (Wallis i Futuna), a całkowita liczba użytkowników we wszystkich krajach miałaby wynosić 8440 osób[3]. Według starszych szacunków (1984) mówi nim ponad 16 tys. osób (w tym 12 tys. migrantów zamieszkujących Nową Kaledonię)[4]. Dane szacunkowe z 2016 r. sugerują, że ma przynajmniej 20 tys. użytkowników[5].
Rodzime określenie tego języka to Fakaʻuvea. Nazwa „walisyjski” (Wallisian), sporadycznie spotykana w literaturze anglojęzycznej, pochodzi z języka francuskiego (le wallisien)[6].
Czasem uchodzi za blisko spokrewniony z językiem tongijskim[4], przy czym nowsze badania sugerują, że podobieństwa leksykalne między walisyjskim a tongijskim należy tłumaczyć kontaktem[7]. Występuje wiele zapożyczeń z tongijskiego, francuskiego, angielskiego i łaciny; pożyczki tongijskie są trudne od odróżnienia od wyrazów rodzimych[8].
Znajduje się pod presją języka francuskiego, który dominuje w różnych sferach życia (administracja, edukacja) i ma charakter ponadlokalny. Odnotowano, że walisyjski zaczął być wypierany przez francuski, zwłaszcza w Nowej Kaledonii[5].
Pierwszy słownik języka uvea wschodniego sporządził misjonarz Pierre Bataillon[9]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[3].