Kabewiak Prudnik

W tym artykule przyjrzymy się Kabewiak Prudnik z różnych perspektyw i w różnych kontekstach. Kabewiak Prudnik to temat, który z biegiem czasu wzbudził zainteresowanie i debatę, a jego znaczenie jest nadal oczywiste. W tym artykule zagłębimy się w liczne aspekty, które obejmuje Kabewiak Prudnik, odnosząc się do jego implikacji, historii, wpływu na dzisiejsze społeczeństwo, a także możliwych perspektyw oferowanych przez ekspertów i badaczy w tej dziedzinie. Podobnie przeanalizujemy różne opinie i punkty widzenia w odniesieniu do Kabewiak Prudnik, aby zapewnić czytelnikowi pełną i wzbogacającą wizję na ten temat.

Kabewiak Prudnik
Ilustracja
Stadion, na którym swoje mecze rozgrywał Kabewiak
Pełna nazwa

Wojskowy Klub Sportowy Kabewiak Prudnik

Data założenia

1954

Data rozwiązania

1966

Liga

nieaktualne

Państwo

 Polska

Adres

ul. Włoska
48-200 Prudnik

Stadion

Stadion Sportowy na ulicy Włoskiej w Prudniku

Prezes

nieaktualne

Trener

nieaktualne

WKS Kabewiak Prudnik – polski wojskowy klub piłkarski z siedzibą w Prudniku. Powstały w 1954, rozwiązany w 1966. Klub występował też pod nazwami Gwardia Prudnik[1], KBW Prudnik[2] i KS Prudnik[3].

Historia

Kabewiak Prudnik powstał w 1954. Jego właścicielem był 15 Pułk KBW Ziemi Opolskiej, stacjonujący w Prudniku. W sekcji przeważnie grali żołnierze, którzy mieli wcześniejsze doświadczenie piłkarskie. Lokalnym rywalem Kabewiaka była Pogoń Prudnik. W latach 1959 i 1960 klub zajął drugie miejsce w mistrzostwach KBW[4].

Piłkarze Kabewiaka Prudnik (1962)

Kabewiak z początku nie posiadał własnego stadionu, treningi były prowadzone na placu ćwiczeń, placu apelowym lub hali sportowej w koszarach[4]. W 1959 major Herman Dukler – szef sztabu pułku, przy aktywnym wsparciu dowódcy pułku podpułkownika Kazimierza Baranowskiego, postanowił na terenie koszar wybudować boisko sportowe. Na kierownika budowy wyznaczono szefa saperów pułku – majora Czesława Kujawę. Prace budowlane trwały do lata 1960 roku. Inauguracyjny mecz pomiędzy Kabewiakiem i Pogonią Prudnik zakończył się wygraną gospodarzy[5].

W 1959 Kabewiak Prudnik zajął I miejsce w II grupie opolskiej Klasy A, dzięki czemu awansował do ligi okręgowej[6]. Na trzecim poziomie ligowym grał przez sześć sezonów. W sezonie 1964/1965 zdobył ostatnie miejsce w grupie i spadł do Klasy A[7]. Decyzją Ministra Obrony Narodowej, w 1966 kluby sportowe działające przy poszczególnych jednostkach zostały rozwiązane. Część zawodników Kabewiaka przeszła do Pogoni Prudnik, a część odeszła do rezerwy[5].

Lokaty klubu

Sezon Rozgrywki ligowe Źródło
Liga Miejsce
1954 V Klasa B (gr. III) 2/10 [8]
1955 V Klasa B (gr. III) 2/9 [9]
1956 IV Klasa A (gr. II) 4/12 [1]
1957 IV Klasa A (gr. II) 3/12 [10]
1958 IV Klasa A (gr. II) 10/12 [2]
1959 IV Klasa A (gr. II) 1/12 [6]
1960 III III liga (gr. XIII) 4/12 [11]
1960/1961 III III liga (gr. XIII) 4/14 [12]
1961/1962 III III liga (gr. XIII) 4/14 [13]
1962/1963 III III liga (gr. XIII) 3/13 [14]
1963/1964 III III liga (gr. XIII) 11/14 [15]
1964/1965 III III liga (gr. XIII) 14/14 [16]
1965/1966 IV Klasa A (gr. III) 2/12 [3]
1966/1967 IV Liga okręgowa 18/18 [7]

Przypisy

  1. ↑ a b Goksiński 2013 ↓, s. 251.
  2. ↑ a b Goksiński 2013 ↓, s. 282.
  3. ↑ a b Goksiński 2013 ↓, s. 416.
  4. ↑ a b Antoni Sieradzki, A gdy po cwiczeniach mamy wolny czas... (2), „Tygodnik Prudnicki”, Andrzej Dereń – redaktor naczelny, 36 (719), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 8 września 2004, s. 10, ISSN 1231-904X.
  5. ↑ a b Antoni Sieradzki, A gdy po cwiczeniach mamy wolny czas... (3), „Tygodnik Prudnicki”, Andrzej Dereń – redaktor naczelny, 37 (720), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 15 września 2004, s. 10, ISSN 1231-904X.
  6. ↑ a b Goksiński 2013 ↓, s. 299.
  7. ↑ a b Goksiński 2013 ↓, s. 426.
  8. ↑ Historia – LKS Polonia Biała , lkspoloniabiala.futbolowo.pl .
  9. ↑ Krzysztof Centner, Futbolowe wspomnienia, „Nowiny Nyskie”, Artur Kurowski – redaktor naczelny, 51–52, Nysa: Nyskie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne, 19 grudnia 2002, s. 57, ISSN 1232-0366.
  10. ↑ Goksiński 2013 ↓, s. 266.
  11. ↑ Goksiński 2013 ↓, s. 308.
  12. ↑ Goksiński 2013 ↓, s. 325.
  13. ↑ Goksiński 2013 ↓, s. 342.
  14. ↑ Goksiński 2013 ↓, s. 359.
  15. ↑ Goksiński 2013 ↓, s. 376.
  16. ↑ Goksiński 2013 ↓, s. 393.

Bibliografia