Kaduceusz

W tym tekście zajmiemy się Kaduceusz, tematem dziś niezwykle istotnym i interesującym. _Var1 przykuł uwagę specjalistów, naukowców i ogółu społeczeństwa ze względu na swój wpływ na różne aspekty życia codziennego. W ciągu ostatnich kilku dekad Kaduceusz doświadczył zauważalnego wzrostu swojego znaczenia, stając się przedmiotem studiów i badań w tak różnorodnych dziedzinach, jak medycyna, technologia, ekonomia i kultura. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty związane z Kaduceusz, badając jego pochodzenie, ewolucję, wpływ i perspektywy na przyszłość. Poprzez szczegółową analizę postaramy się rzucić światło na ten temat, aby lepiej zrozumieć jego zakres i znaczenie we współczesnym społeczeństwie.

☤
kaduceusz, grafika wektorowa
kaduceusz, metaloplastyka

Kaduceusz (łac. caduceus „laska heroldów”), kerykejon (gr. κηρύκειον kērýkeion), oba od gr. κῆρυξ (kēryks „herold”)[1] – symboliczna laska.

Symbolika

Stanowi symbol (znak) pokoju i handlu[2][3]. W sztuce przedstawiana jest zwykle w formie prostego kija (pierwotnie z drewna oliwnego lub laurowego) z dwoma oplatającymi go wężami, które pochylają ku sobie łby (symbolizują mądrość, równowagę sił)[3][4][5]. Niekiedy bywa zakończona parą skrzydeł lub ozdobiona wieńcem, przewiązana wstążkami[2][6].

Czasem jest błędnie używana jako symbol medycyny, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, z powodu mylenia jej z tradycyjnym symbolem medycyny, jakim jest laska Asklepiosa[7].

Pojawia się również w 7 scenie II aktu Wesela Stanisława Wyspiańskiego jako laska błazna, wręczona Dziennikarzowi przez Stańczyka[8][9].

Kaduceusz w mitologii

W starożytnej Grecji kaduceusz był oznaką nietykalności keryksa[6][10] i służyła do uśmierzania sporów. Według mitologii greckiej i rzymskiej należała do atrybutów boskich posłańców: boga Hermesa[11][12] (Merkurego)[13] i bogini Iris[14][15].

Od razu się wszystko wydało i Hermes, aby przebłagać rozgniewanego brata, ofiarował mu cytrę ze skorupy żółwia. Apollo tak się ucieszył, że dał mu w zamian laseczkę z leszczyny, która miała cudowną właściwość uśmierzania sporów i godzenia nieprzyjaciół. Gdy ją Hermes rzucił między dwa walczące ze sobą węże, one natychmiast przestały się gryźć i zgodnie oplotły się dokoła laski, nachylając ku sobie głowy. Tak powstał kaduceusz, z którym Hermes nigdy się nie rozstawał [16].

Wykorzystanie w heraldyce

Kaduceusz znajduje się na herbie Ekwadoru oraz herbie wenezuelskiego stanu Bolívar. W polskiej heraldyce symbol ten użyty został w dawnym herbie Rzeszowa, herbie Marek oraz herbie gminy Nur. Jest to również symbol często używany w heraldyce ukraińskiej i rosyjskiej, m.in. w herbach Charkowa i obwodu charkowskiego, Armawiru, Ułan Ude, Nowozybkowa, Zielonodolska.

Zobacz też

Informacje w projektach siostrzanych
 Multimedia w Wikimedia Commons
 Definicje słownikowe w Wikisłowniku

Przypisy

  1. ↑ Harry Thurston Peck, Harpers Dictionary of Classical Antiquities (1898), Caduceus , perseus.tufts.edu .
  2. ↑ a b Encyklopedia Powszechna PWN. T. 3. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 382.
  3. ↑ a b Władysław Kopaliński: Słownik symboli. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1990. ISBN 83-214-0746-3.
  4. ↑ Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 359. ISBN 83-01-03529-3.
  5. ↑ Mała encyklopedia kultury antycznej, Zdzisław Piszczek, wyd. 8, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 372, ISBN 83-01-03529-3, OCLC 749301902.
  6. ↑ a b Młodsi bogowie. W: Zygmunt Kubiak: Mitologia Greków i Rzymian. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 287–288. ISBN 83-7391-077-8.
  7. ↑ History of Medicine. The Symbol of Modern Medicine: Why One Snake Is More Than Two*. annals.org. . (ang.).
  8. ↑ Herb Rzeszowa. rzeszow.pl. . . (pol.).
  9. ↑ Władysław Kopaliński: Słownik mitów i tradycji kultury. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Rytm, 2003, s. 497. ISBN 83-7399-022-4.
  10. ↑ Homer: Iliada. Franciszek Ksawery Dmochowski (tłum.). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1968, s. 18. Cytat: „Znakiem ich urzędu było berło heroldowskie”.
  11. ↑ Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 141. ISBN 83-04-04673-3.
  12. ↑ William Smith: A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology: Hermes. perseus.tufts.edu. . (ang.).
  13. ↑ Pierre Grimal, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Jerzy Łanowski (red.), Maria Bronarska (tłum.), Wrocław : Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo, 2008, s. 233, ISBN 978-83-04-04673-3, OCLC 297685612.
  14. ↑ Vojtech Zamarovský: Bohovia a hrdinovia antických bájí. Bratislava: Perfekt a.s., 1998, s. 216. ISBN 80-8046-098-1. (słow.).; polskie wydanie: Bogowie i herosi mitologii greckiej i rzymskiej (Encyklopedia mitologii antycznej, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej).
  15. ↑ William Smith: A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology: Iris. perseus.tufts.edu. . (ang.).
  16. ↑ Jan Parandowski: Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1989, s. 59. ISBN 83-210-0677-9.

Bibliografia

  • Aaron J. Atsma: (Hermes Estate). theoi.com. . (ang.).
  • Henry George Liddell, Robert Scott: A Greek-English Lexicon: κηρύκ-ειον. perseus.tufts.edu. . (ang.).
  • Oskar Seyffert: Dictionary of Classical Antiquities, 1894, s. 106: Caduceus. ancientlibrary.com. . (ang.).
  • Oskar Seyffert: Dictionary of Classical Antiquities, 1894, s. 285: Herald´s Staff. ancientlibrary.com, 2005. . (ang.).
  • William Smith: A Dictionary of Greek and Roman Antiquities: Caduceus. perseus.tufts.edu, 1890. . (ang.).
  • Harry Thurston Peck: Harpers Dictionary of Classical Antiquities, 1898: Caduceus. perseus.tufts.edu. . (ang.).